Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012


Το δάκρυ το στερνό
δεν κύλησε ποτέ
πάγωσε από πόνο
στην άκρη των ματιών.
********
Με τον καιρό κοκκίνησε
και από τότε το δάκρυ
έγινε αίμα κόκκινο
στάζει σε κάθε θύμησή σου.
********
Πώς να ξεπλύνω τον πόνο
να σβήσει το αίμα που κυλά
να ξαναγίνει δάκρυ;

6 σχόλια:

Apokalipsis999 είπε...

Το δάκρυ του αισθήματος
έγινε αίμα του πόνου...
Πληγή που δεν κλείνει
φέρνει θάνατο!
Ποιό μαντήλι να σε σκουπίσει
και ποιά καρδιά να σε γιατρέψει;
Όσο κοιτάς πίσω επίμονα,
το μαντήλι θα μένει διπλωμένο
περιμένοντας να στρέψεις
μπροστά το βλέμμα σου,
κι ας είναι βουρκωμένο...

Ρένα είπε...

Apokalipsis999.Ομορφη τοποθέτηση όπως πάντα. Εχεις δίκιο δεν υπάρχει γιατριά όταν κοιτάζεις διαρκώς πίσω. Θα σκουντουφλίσεις κάποια στιγμή και θα την πληρώσεις άσχημα.Ομως έρχεται κάποια στιγμή που και το μέλλον είναι κενό αφού τα περισσότερα από τα πιόνια του σκακιού είναι φαγωμένα.

Μαρια Νικολαου είπε...

Είτε ματωμένο είτε διάφανο... ο πόνος ίδιος μένει Ρένα μου.

Καλησπέρα

Ρένα είπε...

Συμφωνώ απολύτως Μαρία μου. Καλημέρα και καλή Κυριακή.

Ανώνυμος είπε...

με το χαμογελο..

ισως στην αρχη με ενα μειδίαμα ..

αλλα με τον καιρο... με τα ματια στειλωμενα στο μελλον..

και με ενα πιονι καλη μου Ρένα.. μπορεις να παρεις την παρτιδα...ολα ανατρεπονται...

σε φιλω γλυκα..

Ρένα είπε...

evi athanasiou.Σου εύχομαιαπό καρδιάς ένα καλύτερο χρόνο από αυτόν που διανύσαμε.Θα προσπαθήσω να ακολουθήσω τις συμβουλές σου στην σκακιέρα και ίσως κερδίσω την παρτίδα.Αν και πολύ φοβάμαι ότι πάω για ματ!!!