Νύχτωσε...
Το κρύο έξω τσουχτερό.
Μα έχει αστροφεγγιά.
Κοιτάζω τον ουρανό....μετρώ αστέρια λαμπερά
κάθε αστέρι καθρέφτης της μορφής σου.
***************
Χαμένη στη σιωπή της νύχτας
ψιθυρίζω τραγούδι ερωτικό.
Θυμάσαι πόσες φορές το τραγουδούσαμε
πιασμένοι χέρι-χέρι... κοιτάζοντας τ' αστέρια;
4 σχόλια:
Μπροστά στα αστέρια
το κρύο παραμερίζεται,
και οι αναμνήσεις θεριεύουν!
Δυνατή η γοητεία της αστροφεγγιάς
και δεν κλείστηκες πίσω
απ' τις κλειστές γρίλιες...
Υ.Γ.
Μου θύμισες αυτό το τραγούδι, του Α. Καλδάρα.
Θυμάμαι...Δυστυχώς ή ευτυχώς θυμάμαι...
Κι όσο θυμάμαι τόσο πονάω...
Καλημέρα Ρένα μου. Πάντα γεμάτη ευαισθησίες.
Apokalipsis999.Kαλημέρα. Πάντα με τραβούσε σαν μαγνήτη η αστροφεγγιά.Ετσι λοιπόν έβγαινα να την θαυμάσω και να ονειρευτώ.Πολλές φορές καθησμένη στην ακρογιαλιά παρά το κρύο σιγοτραγουδούσα. Σ' ευχαριστώ για το πέρασμα σου. Πάντα ευαίσθητο.
Μαρία μου...Η ζωή θα ήταν άδεια αν δεν υπήρχε η μνήμη. Είναι η ζωή μας καλές ή κακές αυτές γεμίζουν τη ζωή μας και μας κάνουν να γράφουμε.
Οσο για την ευαισθησία μου την γνωρίζεις καλά. Καλή μέρα να έχεις.
Δημοσίευση σχολίου