Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Μια βάρκα πήρα

να ταξιδέψω τη ζωή.

Μα τα κουπιά ποτέ

δεν κράτησα μέσ' τα δικά μου χέρια.

************

Αλλοι κωπηλατούσαν

χωρίς ποτέ να με ρωτήσουν

για το ταξίδι που ονειρευόμουνα

για τα λιμάνια που θα' θελα ν' αράξω.

************

Τώρα για πρώτη φορά

κρατώ κουπιά μέσ' τα δικά μου χέρια.

Μα νιώθω πια αδύναμη

να ταξιδέψω τη ζωή.

***********

Την οδηγώ σιγά-σιγά στην πέρα όχθη

απ' όπου δεν υπάρχει ελπίδα γυρισμού.

**********







8 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Καλύτερα δεν είναι έτσι τελικά...;

Καλή Ανάσταση Ρένα μου και θα τα πούμε σύντομα πάλι

Ρένα είπε...

Σίγουρα ναί.Ελπίζω και εγώ να τα πούμε σύντομα. Καλό Πάσχα.

Apokalipsis999 είπε...

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη κράτα εσύ το τιμόνι...
Ποτέ δεν είναι αργά να βρεις τη δύναμη για ταξίδι, αρκεί να κρατάς το τιμόνι με σιγουριά.
Η ελπίδα εξάλλου πεθαίνει τελευταία...

Καλή Ανάσταση με πολλή υγεία και ευτυχία.

Ρένα είπε...

Apokalipsis999
Εύχομαι Καλό Πάσχα με Υγεία και απέραντη Ευτυχία.
Ο άνθρωπος από τότε που αρχίζει να καταλαβαίνει οφείλει να παίρνει τα ινία στα χέρια του.Συχνά συγκυρίες της ζωής δεν του το επιτρέπουν. Και κάποια στιγμή καταλαβαίνει ότι είναι πολύ αργά.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με την Apokalipsis999, αρκεί να έχουμε ούριο άνεμο. Λαμπριάτικες ευχές για όλους.
Μελίτα.

Ρένα είπε...

Που να τον βεις τον ούριο άνεμο τώρα πια Μελίτα. Ευχές για Υγεία.

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Μαρτυράς ποιητικά ότι πιο απλά παραδέχομαι εγώ για τον εαυτό μου:
Διεκπεραίωσα τη ζωή μου σαν ευσυνείδητη υπάλληλος...
Και τα κουπιά και τα φτερά μας ανήκουν όταν πια δεν έχουμε ευκαιρίες να τα διαχειριστούμε....
Την αγάπη μου Ρενάκι μου!

Ρένα είπε...

Καλησπέρα Σραυρούλα μου. Χρίστος Ανέστη. Ετσι είναι όταν παίρνουμε
τη ζωή στα χέρια μας έχει πια νυχτώσει. Πώς να οδηγήσεις τη βάρκα μεσ' τη νύχτα σε οδηγεί μόνη της στο πεπρωμένο.Γι'αυτό όσο ακόμα είναι ακόμα νωρίς και είναι για σένα πάρε τα κουπιά στα χέρια σου. Πασχαλινά κατακόκκινα φιλιά.