Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Ονειρα

Γέμισα το μαξιλάρι μου όνειρα...
Τις νύχτες ένα...ένα...
προτού σβήσω το φως
και πω μια καληνύχτα
ξετρύπωνα τα όνειρά μου
κι έφευγα για τόπους ονειρικούς.
*********
Κόσμος μαγευτικός!
**********
Ταξίδια ονειρεμένα
ανάμεσα σε χρυσαφένια σύννεφα
να κοιτάς τον κόσμο από ψηλά
μ' ένα χαμόγελο ειρωνικό
γιατί κατάφερες ν' αποδράσεις.
**********
Εφιάλτης η επιστροφή στην πραγματικότητα.


8 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Σκοτώνει η πραγματικότητα...
Πάντα στα όνειρα η ζωή είναι καλύτερη.
Και γω αναρωτιέμαι κάθε φορά γιατί ξυπνάω...


Καλημέρα Ρένα μου

Ρένα είπε...

Ετσι είναι όμορφα τα όνειρα Μαρία μου σε ταξιδεύουν αλλά συχνά έρχονται και κάτι εφιάλτες που σε κάνουν να χαίρεσαι την επιστροφή στο σήμερα και στην παραγματικότητα. Καλό Μήνα.

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Τα όνειρά μας, πολλές φορές, τα καταδικάζουμε μόνοι μας σε θάνατο,
Ρένα μου αγαπημένη,
Το ξέρεις καλά.
Και κείνα τ’ άλλα, τα παγκόσμια και πανανθρώπινα, κάποιοι άλλοι,
Κρυφά κι ερήμην μας, δολοφωνούνε…
Τραγικό είναι. Τραγικό και θλιβερά πραγματικό.
Την αγάπη μου στέλνω.

Ρένα είπε...

Πολύ χαίρομαι που τα λέμε από εδώ.
Η αγάπη μου είναι δεδομένη και ας γνωριζόμαστε μόνο από εδώ.Σίγουρα τα όνειρά μας ειδικά τις μέρες μας τα έχουν κυριολεχτικά δολοφονήσει. Σε φιλώ με αγάπη.

ΜΕΛΙΤΑ είπε...

Πολύ καλό Ρένα μου.

Ρένα είπε...

Καλησπέρα Μελίτα και από εδώ.

Nota Kimothoi είπε...

Είσαι "εσύ" η πεταλούδα!..
Κι όποτε θες μπορείς να πετάξεις...
γιατί τώρα ξέρεις...(Μου θύμισες το παραμύθι του Χουάν Τσο, που έχω σαν πρόλογο στο βιβλίο μου "Η ΛΥΤΡΩΣΗ")

Γεια και χαρά Μαρία.
Σε βρήκα τυχαία. Το σπίτι με τις γλάστρες μου θύμισε την πίσω είσοδο από τη Βιβλιοθήκη Αθηνών, που μπαίναμε και καταθέταμε τα χειρόγραφά μας...
Νότα

Ρένα είπε...

Καλησπέρα Νότα. Σήμερα είδα το σχόλιο σου και σε καλωσορίζω. Μακάρι να μπορούσαμε να πετάμε όποτε το έχουμε ανάγκη. Πολύ θα ήθελα να διαβάσω το παραμύθι του Χουάν Τσο.