Δεν ξέρω πότε κόλλησε και δεν μπορώ να γυρίσω σελίδα στη ζωή. ******* Σήμερα...Αύριο...Μεθαύριο... ******* Εμεινα στο χθες. Προσπαθώ να γυρίσω σελίδα. Αν δεν τα καταφέρω χωρίς αύριο δεν υπάρχει ούτε συνέχεια...ούτε ζωή...ούτε όνειρα.
Ψάξε! Σε ποια σελίδα της ζωής «έθαψες» την καρδιά σου Της δικής μου καρδιάς Ρένα, αγαπημένη, Και θα βρεις το χρόνο που σ’ έδεσε στο παρελθόν. Κι ύστερα… Άσε το δυνατό άνεμο του αύριο, σήμερα να φυσήξει Και τη σελίδα της ζωής να ξεκολλήσει, «ξεθάβοντας» μαζί και την καρδιά σου…. Γιατί χωρίς καρδιά να σ’ οδηγεί, σ’ αδέσποτες μέρες σαν κι αυτές, Πως θες να πορευτείς, αγαπημένη μου;
Ξέρεις Σταυρούλα μου η πείρα της ζωής με δίδαξε πολλά. Το συμπέρασμα που έχω βγάλει είναι ότι ο άνθρωπος αν δε δοκιμαστεί στη ζωή του, πόσο δεν έχει σημασία δεν ολοκληρώνεται, δεν γίνεται καλύτερος, δεν συμμετέχει στον ανθρώπινο πόνο, και δεν συμμερίζεται τους αγώνες του ανθρώπου για μια καλύτερη ζωή.Το πέρασμά σου πάντα είναι για μένα μια σελίδα αληθινή φιλίας και αγάπης. Φιλάκια.
vagnes.Nαι φίλε μου έτσι είναι μας πονάει αλλά και μας ατσαλώνει όπως γράφω παραπάνω και στη καλή μου φίλη την Σταυρούλα. Αλλως γιατί γράφουμε για να αδιάζουμε την ψυχή μας από ό,τι μας βασανίζει. Μια όμορφη Καλημέρα.
Ρένα μου 3 μέρες προσπαθώ ματαίως να συνδεθώ...εγώ η Πόντια...
Από ψυχής βγαλμένοι οι στίχοι σου, όπως πάντα,Ρενάκι μου και... Μου δημιουργήθηκε το ερώτημα: Ζούμε το σήμερα κολλημένοι στο χθές μήπως γιατί φοβόμαστε το αύριο;;; Αχ, αυτοί οι φόβοι!! Φιλάκια Μελίτα
Εξαρτάται Μελίτα από ό,τι έχει ζήσει ο καθένας από εμάς. Οι τυχεροί είτε ζουν στιγμές που ανήκουν στο χθες είτε στο σήμερα θα'ναι πάντα ευτυχισμένοι. Εκτός και αν δεν το καταλαβαίνουν και ζητούν από τη ζωή τα πάντα. Οσο για το Πόντια μη σου βγει το μάτι παρά το όνομα λέει ο λαός. Μια όμορφη Κυριακή σου εύχομαι.
8 σχόλια:
Και γω στο χθες εχω κολλήσει,...
Κι είναι μεγάλο το δικό μου "χθες"...
Πολύ μεγάλο.
Πως τα καταφέραμε και κολλήσαμε στο χθες; Μπορείς να το εξηγήσεις; Μόνο έτσι θα τα καταφέρουμε να ξεκολλήσουμε. Καληνύχτα Μαρία.
Ψάξε! Σε ποια σελίδα της ζωής «έθαψες» την καρδιά σου
Της δικής μου καρδιάς Ρένα, αγαπημένη,
Και θα βρεις το χρόνο που σ’ έδεσε στο παρελθόν.
Κι ύστερα…
Άσε το δυνατό άνεμο του αύριο, σήμερα να φυσήξει
Και τη σελίδα της ζωής να ξεκολλήσει,
«ξεθάβοντας» μαζί και την καρδιά σου….
Γιατί χωρίς καρδιά να σ’ οδηγεί, σ’ αδέσποτες μέρες σαν κι αυτές,
Πως θες να πορευτείς, αγαπημένη μου;
...μας πονάει το σήμερα και το αύριο
ας το μεταφράσουμε λοιπόν με τη γλώσσα του χτες...
Ξέρεις Σταυρούλα μου η πείρα της ζωής με δίδαξε πολλά. Το συμπέρασμα που έχω βγάλει είναι ότι ο άνθρωπος αν δε δοκιμαστεί στη ζωή του, πόσο δεν έχει σημασία δεν ολοκληρώνεται, δεν γίνεται καλύτερος,
δεν συμμετέχει στον ανθρώπινο πόνο,
και δεν συμμερίζεται τους αγώνες του ανθρώπου για μια καλύτερη ζωή.Το πέρασμά σου πάντα είναι για μένα μια σελίδα αληθινή φιλίας και
αγάπης. Φιλάκια.
vagnes.Nαι φίλε μου έτσι είναι μας πονάει αλλά και μας ατσαλώνει όπως γράφω παραπάνω και στη καλή μου φίλη την Σταυρούλα. Αλλως γιατί γράφουμε για να αδιάζουμε την ψυχή μας από ό,τι μας βασανίζει. Μια όμορφη Καλημέρα.
Ρένα μου 3 μέρες προσπαθώ ματαίως να συνδεθώ...εγώ η Πόντια...
Από ψυχής βγαλμένοι οι στίχοι σου, όπως πάντα,Ρενάκι μου και...
Μου δημιουργήθηκε το ερώτημα:
Ζούμε το σήμερα κολλημένοι στο χθές μήπως γιατί φοβόμαστε το αύριο;;;
Αχ, αυτοί οι φόβοι!!
Φιλάκια Μελίτα
Εξαρτάται Μελίτα από ό,τι έχει ζήσει
ο καθένας από εμάς. Οι τυχεροί είτε
ζουν στιγμές που ανήκουν στο χθες είτε στο σήμερα θα'ναι πάντα ευτυχισμένοι. Εκτός και αν δεν το καταλαβαίνουν και ζητούν από τη ζωή τα πάντα. Οσο για το Πόντια μη σου βγει το μάτι παρά το όνομα λέει ο λαός. Μια όμορφη Κυριακή σου εύχομαι.
Δημοσίευση σχολίου