Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010




Μάζεψα ξύλινες αναμνήσεις
που σάπιζαν χρόνια στην ψυχή μου.
Ανοιξα εκείνο το παλιό πηγάδι
στην άκρη της αυλής.
Είχε κι αυτό στερέψει από καιρό.
Ολα γύρω μαραμένα...
Αλλοτε η αυλή μοσχοβολούσε
σμύρνα και βασιλικό.
**********
Αδειασα στο σκουριασμένο κουβά
όλες τις αναμνήσεις που φώλιαζαν
πεισματικά μεσ' την ψυχή μου
και το έριξα στο βαθύ πηγάδι.
Το έκλεισα μ' ένα λουκέτο σκουριασμένο
που το κλειδί του είχε χαθεί από καιρό.

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ



4 σχόλια:

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Πολύ παραστατικοί οι στίχοι αυτοί.
Θα μπορούσαν να γίνουν ζωγραφιά κρεμασμένη σ΄έναν τοίχο εγκαταλελειμμένου σπιτιού . Από κεί θα έπαιρνα τα σάπια ξύλα θα τους έβαζα φωτιά και με την φλόγα τους θα κρατούσα ζεστή την ψυχή μου για πάντα.
Το δοκίμασες ???
Νάσαι καλά να ζεις και να θυμάσαι…

Καλή σου μέρα


http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr
http://pygemos.blogspot.com

Ρένα είπε...

Καλημέρα λυγερή.Ευχαριστώ για το όμορφο και παραστατικό πέρασμά σου.
Θα πρέπει να ζωγραφίζεις για να μπορείς να μετατρέπεις στίχους σε ζωγραφιά. Εγώ λατρεύω τη ζωγραφική αλλά είμαι πολύ κακή ζωγράφος γι'αυτό προτίμησα να τα πετάξω στο πηγάδι. Μια όμορφη βροχερή Κυριακή.

vagnes είπε...

να πετάς πιο συχνά
πράγματα στο πηγάδι
αν το κάνεις με τόσο όμορφο τρόπο

Ρένα είπε...

Καλημέρα vagnes.Ευχαριστώ για το όμορφο πέρασμά σου από εδώ όπου συχνά αδειάζω την ψυχή μου.Η συμβουλή σου πολύτιμη θα προσπαθήσω να την ακολουθήσω. Μια όμορφη Κυριακή.