Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Ηταν ζεστή εκείνη
η μέρα του Αυγούστου.
Ενα χαμηλό σύννεφο είχε αγκαλιάσει
το νησί από νωρίς.
Η υγρασία κολλούσε απαίσια
πάνω στα ιδρωμένα μας κορμιά.
**************
Θυμάσαι; Αναζητήσαμε λίγη δροσιά
στην ακροθαλασσιά.
Ξαπλώσαμε πάνω στη νοτισμένη άμμο.
Κρατώντας σου σφιχτά το χέρι
κοιτούσαμε τ' αστέρια που λαμπιρίζανε
πάνω στ' ασημοποίκιλτα νερά του Ιονίου.
***************
Εκεί μας βρήκε η αυγή.

***************
Ενα αστεράκι ξεχάστηκε να πάρει
το δρόμο της επιστροφής.
Το γλυκοχάραμα το βρήκε
να κοιτά κατάματα τον ήλιο
την ώρα που έριχνε τις πρώτες του ηλιαχτίδες.
Ξελογιασμένο χάθηκε
στη φλογερή καυτή αγκαλιά του.

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ

6 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Αυτό το αστεράκι σου ... πολύ γλυκό

Ρένα είπε...

Είσαι φοβερή πότε πρόλαβες!!!
Ευχαριστώ! Φιλάκια.

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Πόσο όμορφοι και νοσταλγικοί οι στίχοι σου !!!!
Αφήσανε μια γλυκόπικρη γεύση μαζί με το καλοκαίρι που έφυγε !!!!
Αναμνήσεις που πονάνε μεν αλλά μας κρατάνε ζωντανούς !!!
Καλή σου μέρα καλή μου φίλη !!!!

Ρένα είπε...

Πάντα το όμορφο πέρασμά σου Δέσποινα μου αφήνει μια γλυκιά γεύση μέσα στην απόλυτη μοναξιά. Σ' ευχαριστώ καλή μου φίλη.

ΜΕΛΙΤΑ είπε...

Μπορεί το αστεράκι να
χάθηκε στον πυρακτωμένο ήλιο μα... ο ήλιος την επαύριο θα ανατήλει για να φωτίσει τις ψυχές μας.
Πολύ καλό Ρενάκι μου.

Ρένα είπε...

Πάντα αισιόδοξη Μελίτα.