Πόνο ατέλειωτο
κρύβουν οι σιωπές.
Αναρωτήθηκες ποτέ
τι έκρυβαν οι δικές μου σιωπές;
**********
Τη σιωπή επέλεξα
για να πνίξω το άδικο.
Ντύθηκα ψεύτικο χαμόγελο
όταν τα όνειρά μου χάθηκαν
έπνιξα τον πόνο
στης θάλασσας τα βάθη
εκεί που βασιλεύει
η απόλυτη σιωπή!
ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ
κρύβουν οι σιωπές.
Αναρωτήθηκες ποτέ
τι έκρυβαν οι δικές μου σιωπές;
**********
Τη σιωπή επέλεξα
για να πνίξω το άδικο.
Ντύθηκα ψεύτικο χαμόγελο
όταν τα όνειρά μου χάθηκαν
έπνιξα τον πόνο
στης θάλασσας τα βάθη
εκεί που βασιλεύει
η απόλυτη σιωπή!
ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ
9 σχόλια:
υπέροχο! αληθινά! καλησπέρα Ρένα... γιατί δεν αναρωτιόμαστε για την σιωπή; ίσως μας βολεύει τούτη η... σιγηλότητα που θα έλεγαν και οι λόγιοι του 1821...
Kαι να ξέρεις πως είναι η καλύτερη κρυψώνα Ρένα μου.
Η δική μου κρυψώνα...
Σιωπή...
Διερωτώμαι μήπως ο εξόριστος νους καταρρακώνει το λόγο;
Μελίτα
Ισως να' ναι και αυτό Μελίτα μου. Αν ήξερα θα σου απαντούσα.Καλή σου μέρα.
H σιωπή κρύβει πόνο ..μα υπάρχουν φορές που σιωπάς κι απο μεγάλη συγκίνηση από κάτι που πιάνεται στο λαιμό ...μα όπως και να είναι πιστεύω πως έχουμε την ανάγκη να τα ελευθερώσουμε όλα όσα βαθιά μας πνίγουν..για να νιώσουμε ελεύθεροι για να μπορούμε με βαθιές ανάσες να ανατείλλουμε τον δικό μας κρυμμένο ήλιο...
Φαντάσου πόσο θα άλλαζαν οι άνθρωποι αν γνώριζαν τα όποια συναισθήματα του άλλου ..πόσα λάθος αντιλήφθηκαν ,πόσες λάθος κινήσεις έγιναν από εκείνα που δεν ειπώθηκαν ποτέ ..
Η σιωπή λένε είναι χρυσός ..μα όχι πάντα !!!
Μια όμορφη μέρα να έχεις γλυκιά μου φίλη
η σκέψη μου πάντα δίπλα σου !!
Ευχαριστώ για το πάντα ευγενικό πέρασμά σου και για τις εύστοχες παρατηρήσεις σου. Ναι η σιωπή κρύβει πόνο μα η ανάγκη που αισθανόμαστε να γράφουμε δεν είναι ένα ξέσπασμα και ένα άδειασμα ψυχής; Ο κάθε ένας από μας διαλέγει
πότε και πώς θα σπάσει τη σιωπή του.
Μια γλυκιά καλησπέρα καλή μου φίλη!!!
«Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που βουρκώνουν κοιτώντας πίσω,
Άκουγε, Αυτούς που αρνούνται να συρθούν,
Αυτούς που Αρνούνται να παρακαλέσουν,
…………………………………………………………………….
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που σκόπιμα απαρατήρητοι περνάνε,
Και ηθελημένα κάθε φορά μένουν στις πίσω σειρές…
Μα που αφήνουν ανεξίτηλο
Τον ανταριασμένο ίσκιο τους πάνω στο χρόνο,
Τη μειλίχια ζεστασιά τους πάνω στην αγρύπνια,
Και το άσβεστο μίσος τους πάνω στη λησμονιά…
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που μ’ ανάσες ζουν,
Με υποψία οξυγόνου θρέφονται
Και με δανεικά όνειρα σπρώχνουν τις μίζερες μέρες,…
Για να ονειρεύονται, να σχεδιάζουν,
Και να ζουν τους άρχοντες αιώνες…
Οι οποίοι δε μπορεί, κάποτε θα ‘ρθουν…
……………………………………………………………………….
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς, που χαμογελώντας, κοιτάνε μπροστά!
Προσμένοντας μιαν τελεσίδικη έκβαση
Ενός στοιχήματος ζωής, που μοιάζει να χάθηκε,
Αναίτια μια για πάντα
Αυτούς που ονειρεύονται Μιαν εκδίκηση αγάπης
Και ίσης κατανομής ψωμιού για όλους,
Που μοιάζει να ακυρώθηκε άδοξα
Αυτούς που απαιτούν Μια Δικαιοσύνη για όλους
Και μια Ελευθερία Γνώσης και Αναγκαιότητας
Που μοιάζει να ματαιώθηκε
Και να εξοστρακίστηκε στο αβέβαιο μέλλον!!
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που μιλάνε λίγο,
Αυτούς που δε μιλάνε καθόλου,
Αποσβολωμένοι κι άλαλοι
Μπροστά στην ταχύτατη λήθη!!
Αυτούς που ματώνουν, ψάχνοντας πίσω,
Βαθιά μέσα στα παλιά ντουλάπια
Για τρίματα από μνήμες και θολές υπερβάσεις στο μέλλον…
………………………………………………………………………
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Αυτούς που κάτι έχουν να πουν,
«μα σφραγίζουν με νόημα το στόμα»,…
……………………………………………………………………………
Άκουγε δίπλα σου,…
Άκουγε δίπλα σου αυτούς που σωπαίνουν,…
Άκουγε τις δυνατές κραυγές της σιωπής
Που πέφτουν ξαφνικά,
Μετά την εκθαμβωτική λάμψη
Μιας παρατεταμένης και αδόκητης απουσίας…
ΒΑΣΙΛΗ Γ. ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΣΙΑΔΗ «ΜΙΑ ΣΙΩΠΗΛΗ ΑΠΟΥΣΙΑ»
Έτσι έμαθα ν’ ακούω!
Έτσι αφουγκράζομαι και τις δικές σου σιωπές, αγαπημένη μου Ρένα,
Κραυγάζουσα Ρένα της σιωπής.
Καλησπέρα!
Σταυρούλα μου,έμεινα άφωνη μπροστά στο καταπληκτικό κείμενο του Βασίλη ''Μια σιωπηλή Απουσία''. Είσαστε δυό παιδιά με ταλέντο και ανοιχτά μυαλά που δύσκολα βρίσκεις στην σημερινή εποχή. Δυό παιδιά που κρατούν για σύντροφο ένα βιβλίο στο χέρι και πορεύονται στη ζωή με σταθερό βήμα. Ευτυχώς που ο Βασίλης διδάσκει παιδιά. Τυχερά τα παιδιά που έχουν δασκάλους με φωτεινά μυαλά.
Αγαπημένη μου Σταυρούλα το αποτυπωμά σου μου δείνει κουράγιο
να συνεχίσω από εδώ να γράφω.
Δημοσίευση σχολίου