Κυριακή 4 Απριλίου 2010

Πεφταστέρια


Η νύχτα ντύθηκε αστέρια.

Υγρή άμμος αγκαλιάζει

το πονεμένο μου κορμί.

Εναστρος ο ουρανός

ασήμωσε τη θάλασσα.

**********

Πεφταστέρια χάνονται

στ' ασημένια γαλάζια κύματα.

Απλώνω μάταια τα χέρια μου

να τα δεχτώ στην αγκαλιά μου

μα εκείνα προτιμούν εσένα, θάλασσα!
ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ

4 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Πάντα θα προτιμούν τα χέρια τη θάλασσα
Κι όχι μόνο τα χέρια μα όλα
Η καρδιά η ψυχή τα μάτια...

Χρόνια καλά Ρένα μου με όλη μου την αγάπη να χεις μια ομορφη μέρα
και η ζωή ως γνωστόν συνεχίζεται...

Ρένα είπε...

Ευχαριστώ για την Πασχαλινή σου επίσκεψη. Χρόνια Ευτυχισμένα για σένα
και για την οικογένειά σου.Ετσι είναι
η ζωή συνεχίζεται ας προσπαθούμε με μικροχαρές να την κάνουμε καλύτερη...

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Ολόφωτες, πύρινες σαΐτες αυλακώνουν τον ουρανό.
Διαγράφουνε τη μαγική τροχιά τους και χάνονται
Στου σύμπαντος τ΄ ολόμαυρο κενό.
Μια, δυο, τρεις, να κι άλλη…
Κάνε λένε μια ευχή!
Κλείσε τα μάτια, θα πραγματοποιηθεί!
Ευχήσου πάλι… ψάξε τον ουρανό…
Να τη η καινούρια
Και πάλι απ’ την αρχή, άλλη ευχή.
Περσίδες τ’ Αυγούστου, αστράκια λαμπρά
Που σβήνουν και χάνονται στο στερέωμα,
Σαν τα όνειρα όλων μας, εκείνα τα εφηβικά
Που έλαμψαν κι έσβησαν στου χρόνου το πέρασμα.
Κι η ευχή πάντα ίδια στης περσίδας τ’ αυλάκωμα
Χρόνια τώρα στ’ Αυγούστου τις παράξενες νύχτες
Να μ’ αγαπάς για να ζω,
Να σ΄αγαπώ για να υπάρχουμε
Να ζούμε τ’ όνειρο στης περσίδας το πέρασμα
Στου ασίγαστου πάθους τον απόκρυφο ήχο………

Ήταν τότε που πίστευα ακόμα στις ευχές, στα πεφτάστερα και στο για πάντα!
Καλησπέρα αγαπημένη μου!
Σ’ ευχαριστώ που μ΄έκανες να ξαναθυμηθώ.
Μεταξύ μας, ακόμα κυνηγάω τις νύχτες των λεοντιδών.

Ρένα είπε...

Ολοι Σταυρούλα κυνηγάμε τα παιδικά μας όνειρα.Νομίζω αν το χάσουμε θα χάσουμε ό, τι πολυτιμότερο έχει μείνει σ' αυτή τη ζωή. Να μη πω την κατάντια του κόσμου, όπου γυρίσεις να δεις είναι απογοήτευση
αβέβαιο το αύριο, αβέβαια η ίδια η ζωή μας. Εδώ καταθέτουμε ένα κομμάτι της ψυχής μας. Ελπίζω να μη το χάσουμε κι αυτό.