Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Τα χρόνια κυλούν γρήγορα.
Μη λυπάσαι, η ζωή σε κάνει σοφό.
Σε μαθαίνει να γερνάς ήρεμα.
Να μη έχεις απαιτήσεις.
Να μη ζητάς τίποτε από τον κόσμο.
Να γεμίζεις τη μοναξιά σου
με ο, τι όμορφο έχει απομείνει στη ζωή.
******************
Σε μαθαίνει να δίνεις χωρίς να παίρνεις.
Ν' αγαπάς χωρίς αντίκρισμα.
Να ρουφάς κάθε μικρή χαρά.
Να χαμογελάς γιατί σε ξύπνησε μια ηλιαχτίδα
που μπήκε λαθραία στο κρεβάτι σου.
Να στέλνεις ένα φιλί στο φεγγάρι
τη στιγμή που κλείνεις τα παράθυρα.
Να ζεις κάθε στιγμή, κάθε λεπτό
γιατί μπορεί και να' ναι η τελευταία.
ΝΟΣΤΛΑΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ

9 σχόλια:

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Όπως τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται
Έτσι κι οι όμορφοι άνθρωποι όμορφα γερνάνε.
Κι ύστερα τι σχέση μπορεί να ‘χουνε οι ρυτίδες μας με την ψυχή και την καρδιά μας;
Με τη ληξιαρχική πράξη της γέννησής μας ναι! Μπορεί και να ‘χουνε.
Με τίποτ’ άλλο όμως. Ούτε καν με τον καθρέφτη μας.
Γιατί και κείνος τις τονίζει για να λέει στην ψυχή:
«Σε κατάλαβα! Ξέρω γιατί είσαι τόσο μεγάλη ώστε ν’ αρμέγεις ζωή απ’ τα δάκρυα
Των παιδιών,
Χαμόγελα απ’ τα πρόσωπα των ερωτευμένων που σε προσπερνούν στο δρόμο!»
Κλείνει και στην καρδούλα μας το μάτι πονηρά σαν να της λέει:
«Κατεργάρα! Πάλι το φεγγάρι κρυφοκοίταζες απόψε πριν κλείσεις το παράθυρο.
Είναι που δεν έχεις πόρτες να τις μανταλώσεις, αφήνοντας απ’ έξω τη χαρά
Κι ούτε σε πιάνουν αρθρίτιδες και αρτηριοσκλήρυνση!»
Με την καρδιά μας ζούμε, Ρένα μου, και την ψυχούλα μας.
Ως την τελευταία ανάσα μας.
Ως την τελευταία!
Ζεστή αγκαλιά, αγαπημένη μου ,κι ένα χάδι στα μαλλάκια σου για τούτη τη νύχτα
Στέλνω.

Μαρια Νικολαου είπε...

Μακάρι να γερνάγαμε ήρεμα...
Αλλά δεν ειναι τοσο απλό...


Καλημέρα Ρένα μου

Ρένα είπε...

Σταυρούλα. Το σώμα γερνά η ψυχή μένει παιδί ως την τελευταία τελεία.
Πιστεύω ότι η ζωή σε κάνει σοφό γι'αυτό και μπορούμε να αντιμετοπιζουμε τις δυσκολίες που φέρνουν τα χρόνια που περνούν από επάνω μας και μας αφήνουν σημάδια
ανεξίτηλα. Οσο κοιτάζουμε με αγάπη τον ήλιο, το φεγγάρι, τη θάλασσα αξίζει να ζει κανείς Σταυρούλα μου.
Μια όμορφη μέρα να έχεις.

Μαρία μου.
Ακόμα είσαι πολύ νέα, βλέπεις τη ζωή διαφορετικά.Και με το δίκιο σου. Είναι τόσο άσχημα αυτά που ζούμε τελευταία που πράγματι δεν είναι εύκολο να γερνάμε τόσο ήρεμα .... Ομως πρέπει να αντλούμε από όπου μπορούμε λίγη χαρά στη ζωή.
Μια ζεστή Καημέρα.

ΜΕΛΙΤΑ είπε...

Ρένα μου συμφωνώ απόλυτα με τη Σταυρούλα.
Είναι στο χέρι μας να πάρουμε χρώματα από τη φύση και να ζωγραφήσουμε τον πίνακα της ζωής μας και... στη φύση δεν υπάρχει το μάυρο. Κάτι τέτοιο είχε πει ο Καζατζάκης.
Μου αρέσει το πόνημά σου. Φιλάκια
της κυρίας Σωτηρίας...

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Τα χρόνια κυλούν , η ζωή σε κάνει σοφότερο σίγουρα , 'ομως οι απαιτήσεις είναι το αλάτι της...
Απλά μαθαίνεις την αξία των στιγμών ..η γαλήνη που σου χαρίζει δεν σημαίνει παραίτηση...αλλά άλλη οπτική γωνία ...μια δεύτερη καλύτερη ματιά ...να μαθαίνεις από τα λάθη και να έχεις τη σιγουριά της γνώσης της αγάπης ..όπως πολύ σωστά είπες , το άδολο δόσιμο ....
Μια ομορφιά ο λόγος σου ..
καλό βράδυ γλυκιά μου

Ρένα είπε...

Καλημέρα Δέσποινα, ευχαριστώ για το όμορφο πέρασμά σου και τα καλά λόγια σου. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος πρέπει να αντλεί όσο γίνεται σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς αισιοδοξία από όπου μπορεί.

Ανώνυμος είπε...

Η ζωή απαλά αγκαλιά μας παίρνει και μας πάει!
Ας αφεθούμε και όλα καλά.
Εκείνη θα μας μαθει να πορευόμαστα σε όνειρα και σε πραγματικότητες αληθινες!

Κι από τα χαστούκια της ζωής....θα μάθουμε κάτι!
Να μην βιαζόμαστε και όλα θα γίνουν!
Καλημέρα

Ρένα είπε...

Ετσι είναι Τόνια μου. Αφού δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε πρέπει να ταξιδέψουμε τη ζωή με τα καλά της και τα άσχημά της, Ετσι γίνεσαι σοφότερος μαθαίνοντας να κρατάς σαν πολύτιμο αγαθό ο,τι όμορφο συναντάμε στο διάβα μας.
Την Καλησπέρα μου.

Ρένα είπε...

Μελίτα σαν πιο γνωστή σε άφησα τελευταία. Τα
φιλάκια της κυρίας Σωτηρίας ήταν
βάλσαμο στην ψυχή μου. Θα τη θυμάμαι πάντα ζωντανή και δυναμική.
Νοερά της τα ανταποδίδω με όλη την αγάπη μου.
Τώρα για τα χρώματα της φύσης εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν όλα ακόμα και αυτό το μαύρο όπως στη ζωή.