Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Σύννεφα μαύρα
κάναν τη μέρα νύχτα.
Οι πρώτες στάλες της βροχής
ακούγονται μονότονα
πάνω στον τσίγκο
σαν εκκρεμές
που μας μετρά
το χρόνο της ζωής μας.
Βαρύ φορτίο
η μοναξιά
τις σκοτεινές
τις βροχερές
ημέρες του χειμώνα.
Τη συντροφιά
στα ονείρατα
γυρεύω.
Ο ύπνος
μαγικό ραβδί
που σε ξαναγυρνά
σε χρόνια περασμένα.
ΗΧΟΙ ΚΟΧΥΛΙΩΝ

2 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Μπηκα για πολυ λιγο αν και δεν με βοηθα ουτε η μεση ακομη στο να καθομαι και ζαλιζομαι κοιταζοντας τον υπολογιστη μετα τοσες μερες αποχής.
Παω παλι να ξαπλωσω και θα τα πουμε συντομα
Ειμαι λιγο "κάπως" ακομη
Σ ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον σου γενικα
Να σαι καλα
Φιλια και καλο βραδυ

Ρένα είπε...

Καλή ανάρωση και πρόσεχε!Φιλιά