Σαν σήμερα πριν 12 χρόνια
έφυγες για το ταξίδι
που δεν έχει γυρισμό.
Η σκιά σου πλανιέται παντού
το άρωμά σου, ο ήχος της φωνής σου
δεν έφυγαν ποτέ από το σπίτι.
Η κάμαρη σου άθικτη όπως την άφησες
τη μέρα εκείνη του αποχωρισμού.
Τι κι αν δεν είσαι εδώ.
Η παρουσία σου στη μνήμη μου
θα είναι πάντα ζωντανή.
Η αγάπη στην καρδιά μου ανέγγιχτη.
Συχνά κοιτώ τα σύννεφα και ψάχνω
τη μορφή σου...κάπου εκεί...
θα ταξιδεύει η ψυχή σου...
νιώθω πως μας προσέχεις όπως πάντα
με αγάπη και αφωσίωση.
5 σχόλια:
Αγαπητή Ρένα,
Ομολογώ πως δεν ξέρω πως είναι
Γιατί εγώ ευτυχώ να την έχω ακόμα δίπλα μου.
Να νοιώθω τον ίσκιο της να με σκεπάζει,
Το βλέμμα της να ψάχνει το πρόσωπό μου για μια νύξη ανησυχίας,
Τα μάτια μου για έναν κόμπο λύπης.
Ομολογώ πως δεν ξέρω πως είναι.
Ομολογώ πως τρέμω το πώς θα ‘ναι,
Όταν η Άτροπος βρει ψαλίδι.
Δεν ήρθα, πρώτη φορά στο σπιτικό σας, να σας παρηγορήσω
Για τη μεγάλη απώλεια της ζωή σας,
Αγαπητή Ρένα.
Ήρθα να με καθησυχάσετε.
Να μου πείτε πως τίποτα δεν τελειώνει.
Πως θα την ψάχνω στ’ αστέρια
Και το φως της ψυχής της θα φωτίζει και θα ζεσταίνει τα βήματά μου.
Ήρθα να με διαβεβαιώσετε πως
Η Μαρία μου,
Η Μαρία του πόνου, της οργής,
Η Μαρία της θλίψης, της υπομονής,
Η δακρυφόρα Μαρία μου,
Η Μαρία της σιωπής,
Θα εξακολουθεί πάντα,
Με τ’ ακριβά μοίρα των δακρύων της
Να ξεπλένει την καρδιά μου από τη λύπη.
Ήρθα γυρεύοντας παρηγοριά,
Στη μνήμη της μητέρας σας
Να τιμήσω τις μάνες του κόσμου.
Αγαπητή Σταυρούλα ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σας, σας γράφω με δάκρυα στα μάτια. Σας εύχομαι να έχετε τη μανούλα σας για πολλά χρόνια γιατί Μάνα δεν ξανά γίνεται.
Ο ομφάλιος λώρος δεν κόβεται ούτε μετά θάνατο. Δεν μπορώ να σας πω αν κάπου υπάρχει η ψυχούλα της το ελπίζω και την ψάχνω κάθε μέρα που περνά, την ψάχνω στα σύννεφα στ' αστέρια, στο φεγγάρι. Εκεί όμως που τη συναντώ συχνά είναι στα όνειρά μου, πάντα με το γλυκό χαμόγελο στο στόμα.Τότε η μέρα ανατέλλει πιο χαρούμενη.Ηθελα να προσθέσω πως και τη δική μου Μητέρα την έλεγαν Μαρία.Την αγάπη μου και την καλησπέρα μου.
Αχ! αυτός ο ομφάλιος λώρος που μας πνίγει... Μελίτα
Ο ομφάλιος λώρος δεν κόβεται ποτέ
ούτε μετά θάνατο. Μάνα είναι μία.
Δημοσίευση σχολίου