Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

Γρανάζια

Θα' θελα κάποτε
ν' ανέβω
στην ψηλότερη κορφή
να φωνάξω
με όλη τη δύναμη
της ψυχής μου
ό, τι δεν τόλμησα
να ψιθυρίσω στη ζωή
πιασμένη στα γρανάζια
της υποκρισίας
μιας δήθεν αυστηρής
μα "τίμιας κοινωνίας".
ΗΧΟΙ ΚΟΧΥΛΙΩΝ

6 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Τίμια κοινωνία...
Πόσο λάθος τελικά όλο αυτό...
Τίποτε δεν είναι τίμιο πια.
Τίποτε δεν ήταν ποτέ.
Πολλές φορές ετσι ήθελαν οι αλλοι να νομιζουμε.
Και τώρα...απλά θέλουμε να ουρλιάξουμε μόνοι σε ενα βουνό.

Καλησπέρα Ρένα
Να περνας καλα

Ρένα είπε...

Συμφωνώ κι εγώ μαζί σου Μαρία. Να περνάς καλά κι εσύ.

Yiannis είπε...

Μ αρέρσει αυτός ο άμεσος ανεπιτήδευτος τρόπος έκφρασης πυ σε χαρακτηρίζει.

Ρένα είπε...

Ευχαριστώ Γιάννη για το πέρασμά σου
και τα καλά σου λόγια. Καλή σου μέρα.

Τάκης Τσαντήλας είπε...

"Δίχως στάσεις είναι θαρρώ ο προορισμός
δίχως σιγήσεις
μόνο να, μικρές βροχές πρέπει να προσπεράσουμε
μικρές σκιές, μικρούς υφάλους
που προσπαθούν να παρακάμψουν το ταξίδι μας
να αναστρέψουν τη ροή των ήχων
των ωριών ποιημάτων.."

Καλημέρα Ρένα και καλή εβδομάδα..

http://aiolos.pblogs.gr

Ρένα είπε...

Συμφωνώ απόλυτα μαζύ σου Τάκη.Ευχαριστώ για το ποιητικό σου πέρασμα.