Η νύχτα αγκάλιασε τον Ευβοϊκό.
Το φεγγαρόφωτο μετεωρίζεται σαν άχνη
διαγράφει το περίγραμμα των βράχων.
Η θάλασσα αγριεμένη σηκώνει πελώρια κύματα
που σπάνε σε κακοτράχαλα βράχια.
Τα βήματά με οδηγούν
σ' απόκρημνες βραχοπλαγιές.
Το μαύρο θεριό καταβροχθίζει
ό, τι συναντά στο πέρασμά του.
Ξάφνου κύμα γιγάντιο
μ' αγκαλιάζει άγρια
με παρασύρει στην υγρή αγκαλιά του.
Ισως χαθώ για πάντα στο βασίλειο του βυθού.
Μπορεί και να το αναζητώ.
ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ
4 σχόλια:
αποζητώ κι εγώ το βυθό.
στο όμορφο ποίημα σου τον βρίσκω.
καλημέρα σου....
Kαλοσώρισες Χαρά. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Η θάλασσα και ο βυθός είναι η αγάπη μου.
Όμορφες όσο και μελαγχολικές
οι νοσταλγικές νότες σου
στα μυστικά ακρογιάλια
με φόντο το φεγγαρόφωτο..
Καλησπέρα Ρένα, καλή μου φίλη..
http://aiolos.pblogs.gr
Καλησπέρα φίλε Τάκη. Πάντα έχεις στο πέρασμά σου ένα όμορφο ποιητικό σχόλιο. Σ' ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου