Το ποτήρι της ζωής
απλόχερα γεμάτο
από τη μάνα φύση
δεν τα κατάφερα
γουλιά-γουλιά
να το γευτώ
στον πηγεμό
για τη δική μου
την Ιθάκη.
Κι αυτό γιατί
τα χέρια
στάθηκαν αδύνατα
κάποιες στιγμές τρεμούλιασαν
και το 'χυσα στο δρόμο της ζωής.
ΗΧΟΙ ΚΟΧΥΛΙΩΝ
6 σχόλια:
Οπως έτσι κάνουμε όλοι μας.
Υπεροχες οι λεξεις σου Ρένα.
Καλώς ήρθες.
Τωρα που γύρισες εσύ φεύγω εγώ .
Θα τα πουμε απο την ερχομενη εβδομαδα και τηλεφωνικά.
Να σαι καλα
Την αγάπη μου εχεις
Πολλοί από μας, οι περισσότεροι στο πηγεμό για την Ιθάκη, λοξοδρομούν, όχι γιατί το θέλουν οι ίδιοι, αλλά γιατί η ζωή ορίζει διαφορετικά.
Γεια σου
Καλώς όρισες AlexMil.Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Ηζωή καθορίζει τις τύχες μας.Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου.
Μαρία μου χάρηκα που σε ξαναβρήκα. Οπως πάντα όχι μόνο συνεπής αλλά και
χρήσιμη σε μένα. Η φωτογραφία σου ΥΠΕΡΟΧΗ! Πόσο έχεις διαβάσει τα γούστα μου!Όπως σου εξήγησα βασανίστηκα πολύ για να συνδεθώ τηλεφωνικά με το Internet.Με τη βοήθεια της ανηψιάς μου τα κατάφερα. Είμαι από 8/7 στους Αγίους Αποστόλους.Ευχαριστώ και καλό καλοκαίρι.
"Βαρύ φορτίο η μοναξιά μαζί σου
να ανεβαίνει ασθμαίνοντας στα σύννεφα
και να κυλά σαν αδυσώπητη βροχή
στο περιβόλι που αφήσαμε
λειψά τα όνειρα
σαν σκιάχτρα ν' απωθούν επιθυμίες.."
Όμορφοι οι στίχοι σου καλή μου φίλη Ρένα..
Κ α λ η μ έ ρ α ..
Φίλε Τάκη πάντα πολύ όμορφο το ποιητικό σου σχόλιο.Να' χεις μια καλή μέρα γεμάτη όμορφες εμπνεύσεις.
Δημοσίευση σχολίου