Το περιβολάκι

Ενας ακόμα χρόνος έφτασε στο τέλος του

κι εγώ δεν κατάφερα να βρω

μια ζεστή αγκαλιά να εναποθέσω την ψυχή μου.

Μια ζεστασιά να μη κρυώνει ολομόναχη

τα κρύα βράδια του χειμώνα.

Να μπορώ να εμπιστευθώ ανησυχίες… προβληματισμούς

χωρίς να ξέρω αν μια μέρα με προδώσει.

Να μπορώ κατά καιρούς να μπαίνω μέσα

να ποτίζω για να μη ξεραθεί

εκείνο το ολάνθιστο περιβολάκι

που μύριζε σμύρνα και βασιλικό.

Πες μου εσύ που ξέρεις τον κόσμο γύρω σου

είναι τόσο δύσκολο να δώσεις το κλειδάκι

σ’ αυτόν που χάρισες ό,τι πιο πολύτιμο είχες.

Την καρδιά σου!

Ρ.Β.