Καθίσαμε αμίλητοι
στη
βεράντα μπροστά στον πικρό σκέτο
που
συνηθίζαμε να παίρνουμε στη βεράντα
χαμογελαστοί
και γεμάτοι κέφι για ζωή.
Ο
ουρανός γκρίζος, γεμάτος σύννεφα
προμήνυε
την καταιγίδα που ερχόταν απειλητική.
Ηπιες
τον καφέ σου, άφησες τα κλειδί στο τραπέζι
άνοιξες
την πόρτα και έφυγες δίχως εξήγηση καμία.
Ξέχασες
όμως το παλτό σου στην κρεμάστρα.
Πως
θα ζήσω εγώ με ένα άδειο φλιτζάνι του καφέ
ένα
άψυχο παλτό να κρέμεται για να μου θυμίζει εσένα
και
μια πόρτα κλειστή για πάντα πίσω σου.
Εριξα
μια ματιά πίσω από τις κλειστές γρίλιες.
Μαύρα
σύννεφα
έγλειφαν
απειλητικά τις βουνοκορφές.
Αστραπές
φώτιζαν στο βάθος τις πλαγιές.
Εκλεισα
τις γρίλιες και χάθηκα στο σκοτάδι
του
έρημου πια σπιτιού μου.
Ρ.Β.
Ρ.Β.
.
5 σχόλια:
Μου θύμισες το τραγούδι του Χρήστου Δάντη "το παλιό μου παλτό". Άκουσέ το είναι εξαιρετικό.
Έχω πέσει και κλαίω στο παλιό μου παλτό
που το είχα ξεχάσει στο πατάρι κλειστό
μες στις τσέπες του είχε ψιχουλάκια από σνακ
και στη φόδρα του θέση για τον δρόμο κονιάκ
Τόσες κρύες στιγμές στη καρδιά μου ζεστές
μέσα στο σινεμά και στους δρόμους μετά
μου `μαθε τα ταξίδια να αλητεύω εν ψυχρώ
να περνάω καλά και με χάλια καιρό
το παλιό μου παλτό
Κι έσβηνε το τσιγάρο στο υγρό πάνω χώμα
σ’ ένα υπόστεγο κάτσαμε και γίναμε λιώμα
και μια νύχτα τρελή σ’ ένα άδειο βαγόνι
μείναμε ως το πρωί και έξω έριχνε χιόνι
Πώς περάσαν τα χρόνια τι είναι αυτά που φορώ
ποιο σατέν ποιο μετάξι θα με βγάλει χορό
το παλιό μου παλτό το χαρίζω σε `σένα
να προσέχεις μικρή μου γιατί μοιάζει σ’ εμένα
γιατί μοιάζει σε `μένα
Κι έσβηνε το τσιγάρο στο υγρό πάνω χώμα
σ’ ένα υπόστεγο κάτσαμε και γίναμε λιώμα
το παλιό μου παλτό το χαρίζω σε `σένα
να προσέχεις μικρή μου γιατί μοιάζεις σ’ εμένα
Δεν το ήξερα το τραγούδι ούτε το έχω ακούσει Μαρία μου. ΚΑΛΗΣΠΈΡΑ.
Αλίμονο στην κρεμάστρα όταν μαζευτούν πολλά παλτά εκεί... Αλίμονο και όταν δεν κρέμεται τίποτα απ' αυτήν!
Στη δική μου κρεμάστρα θα κρέμεται ένα παλτό και μόνο.
Δημοσίευση σχολίου