Κρυώνω!

Πόσο κρυώνω θεέ μου!

Μου στέρησες τη ζεστασιά

που έβρισκα στην αγκαλιά σου.

Εφυγες σαν κλέφτης!

Δεν τόλμησες να με κοιτάξεις στα μάτια.

Δεν τόλμησες να δώσεις μια εξήγηση

στον άνθρωπο που είχες ορκιστεί…

Αιώνια αγάπη!

Πόσο κρυώνω θεέ μου!

Και ξέρεις γιατί;

Εχασα το πολυτιμότερο αγαθό.

Την πίστη μου στον άνθρωπο!

Εμεινα μόνη και κρυώνω.

Φοβάμαι το αύριο!

Φοβάμαι που γερνάω ολομόναχη.

Φοβάμαι την απόλυτη σιωπή μέσα

στο παγωμένο άδειο σπίτι.

Κοιτάζω τον ήλιο και ζητιανεύω

λίγη ζεστασιά.

Αφήνω το παράθυρο ανοιχτό

να με ξυπνήσουν πρωί…πρωί…

οι πρώτες ηλιαχτίδες!