Γράμματα…εκατοντάδες γράμματα…
Πια να σκίσω…
Πια να κρατήσω…
Αν τα κάψω είναι σαν να καίγω
ολόκληρη ζωή.
Κι όμως δεν θέλω πίσω μου
τίποτε ν’αφήσω.
Δεν θέλω να γίνω φτηνό ρομάντζο
σε χέρια ξένων
που δεν μ’ αγάπησαν ποτέ!
Πια να σκίσω…
Πια να κρατήσω…
Αν τα κάψω είναι σαν να καίγω
ολόκληρη ζωή.
Κι όμως δεν θέλω πίσω μου
τίποτε ν’αφήσω.
Δεν θέλω να γίνω φτηνό ρομάντζο
σε χέρια ξένων
που δεν μ’ αγάπησαν ποτέ!
Ρ.Β.
5 σχόλια:
Δυστυχώς η τόλμη είναι σαν το ποτάμι που δεν ξαναγυρίζει πίσω. Αν τολμήσεις το σκίσιμο, θέλει πολύ τόλμη για να μην το μετανιώσεις μετά.
Το μετά, ίσως να είναι φτηνό ρομάντζο, απλά κάποια σκουπίδια, ίσως ένα σενάριο! Μόνο που το μετά είναι για τους άλλους. Και η υστεροφημία χωρίς τίποτα δεν θα υπάρξει!
Πόσο σε καταλαβαίνω καλέ μου φίλε. Πράγματι για σένα με ένα τόσο μεγάλο και ανεκτίμητο αρχείο στα μάτια σου είναι μεγάλη τόλμη. Οχι δεν θα το μετανοιώσω γιατί προτιμώ να τα καταστρέψω με σεβασμό εγώ παρά άνθρωποι χωρίς συναισθήματα. Σ' ευχαριστώ πάντα για τις πολύτιμες τοποθετήσεις σου.
Έχω πετάξει και γω δεκάδες γράμματα στο παρελθόν αλλά να σου πω την αλήθεια θα θελα να τα είχα ετσι για ενθύμιο για να μου θύμιζαν την εφηβεία μου
Κι εγώ τα κράταγα μέχρι τώρα...Αλλά ήρθε ο καιρός για ξεκαθάρισμα.Δεν νομίζεις;
Όχι εγώ δεν συμφωνώ. Το ξεκαθάρισμα ναι μεν το κάνουμε μέσα μας αλλά ειναι καλό να κρατάμε και αναμνήσεις
Δημοσίευση σχολίου