Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013


Ασε με να ταξιδέψω
στα καταγάλανα νερά του ονείρου.
Δεν ξέρω αν το καράβι
θα με φέρει πίσω σε κείνες
τις χρυσαφένιες αμμουδιές
που μοσχοβόλαγαν αλμύρα.

Να μαζέψω ξυπόλητη στην χρυσαφένια άμμο
κοχύλια ποικιλόχρωμα
να ξανακούσω το τραγούδι του ωκεανού
να μάθω τα μυστικά που κρύβουν.

Ξύπνησα ναυαγός
πάνω σε κακοτράχαλα, απόκρημνα βράχια
μόνη σε τόπο αφιλόξενο
χωρίς ίχνος ζωής κανένα.

Ρ.Β.

4 σχόλια:

Unknown είπε...

Ευτυχώς έχει περάσει καιρός από τότε που αισθανόμουν έτσι.
Όμορφες οι λέξεις σου Ρένα μου
Καλή σου μέρα

Ρένα είπε...

Ευχαριστώ για το πέρασμά σου.Και όμορφη Κυριακή.Σε σένα;

Apokalipsis999 είπε...

Το ναυάγιο είναι μια τραγική κατάσταση αλλά όχι μόνιμη. Χρειάζεται όμως πολύ κουράγιο για να αφήσεις τα απόκρημνα βράχια και ενίοτε τύχη!

Ρένα είπε...

Στη ζωή υπάρχουν πολλά είδη ναυαγίων.Εξαρτάται από το ναυάγιο αν θα μπορέσεις να ξεφύγεις.Καλημέρα.