Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013



Φεγγαρόφωτη βραδιά!
Κανείς δεν έμεινε ν’ απολαύσει…
ν’ αφουγκραστεί το κύμα να σπάει
στα όμορφα μα τόσο απότομα βράχια
της ακροθαλασσιάς!

Τ’ αστέρια  θα μου κρατήσουν συντροφιά
κι αυτή τη νύχτα στην έρημη παραλία.

Κοιτάζω τους αστερισμούς.
Εκείνο το λαμπρό αστέρι που φωτίζει
την Ελλάδα μας έχει χαθεί.
Συνήθως  χάνεται τελευταίο…
Θαμποχαράματα!

Είναι το αστέρι της Ελπίδας
για ένα καλύτερο αύριο στον ψεύτικο…
σκληρό αυτό κόσμο που ζούμε.

Ρ.Β.


4 σχόλια:

Apokalipsis999 είπε...

Η χειμερινή παραλία απολαμβάνει τη μοναξιά της, ξεκουράζεται από τους ανθρώπους του καλοκαιριού!

Μαζεύουμε άγχος για να νοσταλγήγσουμε τις φεγγαρόφωτες βραδιές στην παραλία, όταν φύγει ο χειμώνας... Πολύ άγχος όμως! Χωρίς άστρο ελπίδας...

Ρένα είπε...

Σίγουρα τη χρονική αυτή στιγμή το αστέρι της ελπίδας δεν υπάρχει όσο κι αν ψάξει κανείς στην απεραντοσύνη του ουρανού.Ομως πάντα ζούμε με την ελπίδα κοιτάζοντας ψηλά μήπως ξαναφανεί.Αλίμονο αν χαθεί για πάντα.

Μαρια Νικολαου είπε...

H λέξη θαμπωχαράματα μου άρεσε ιδιαίτερα Ρένα μου ταιριάζει πολύ για ποιηση

Ρένα είπε...

Είναι μια λέξη που μου αρέσει. Δεν είναι η πρώτη φορά που την μεταχειρίζομαι.Καλησπέρα Μαρία μου.