Αμέτρητος σπόρους ευτυχίας φύτεψα
στην παιδική μου ψυχή
περιμένοντας την άνοιξη ν’ανθίσουν τα μπουμπούκια
να γεμίσει η ζωή μου χρώματα κι αρώματα.
Όμως τα μπουμπούκια ανθίζουν
μόνο όταν νιώσουν ζεστασιά
μοιάζουν με τα μυστικά.
Τα δικά μου δεν άνθισαν ποτέ
αφού ποτέ δεν ένιωσα ανθρώπινη αγάπη.
Ρ.Β.
4 σχόλια:
Ποτέ δεν ξέρεις πότε κι αν ανθίσουν τα μπουμπούκια... Κι αν δεν ανθίσουν, θα είναι σαν τα μπουμπούκια που είτε κόπηκαν νωρίς, είτε ξεράθηκαν γρήγορα!
Η υπομονή του κηπουρού είναι το ζητούμενο...
Καλημέρα.Πάντα στη ζωή η υπομονή είναι αναγκαία για να μπορείς να αντιμετοπίσεις κάθε δυσκολία. Σ' ευχαριστώ για το πέρασμά σου. Να'σαι καλά.
Mήπως είσαι λίγο υπερβολική; Δεν ξέρω... Λέω εγώ τώρα. Δεν ειναι σχεδόν απίθανο να μην νιωσει ποτέ κανείς την ανθρώπινη αγάπη;
Πολλές φορές γράφοντας πέφτουμε και στην υπερβολή.Η αλήθεια είναι ότι στις μέρες μας η αγάπη έχει χαθεί από τη ζωή.Φιλάκια και καλό μεσημέρι.
Δημοσίευση σχολίου