Πόσο μας άρεσε να μαζεύουμε κοχύλια.
Χειμώνα…Καλοκαίρι…
Αφού τις περισσότερες ελεύθερες ώρες
μας άρεσε να τις περνάμε στην ακροθαλασσιά.
Το απόβραδο περιμέναμε να γεμίσει
ο ουρανός αστέρια που λαμπύριζαν
σαν διαμαντένιες καρφίτσες
γύρω από ένα ολόγιομο φεγγάρι.
Πόσα όνειρα δεν κλείσαμε
στα κοχύλια που μαζεύαμε!
Φλερτάροντας κάτω από το βελούδινο στερέωμα
μαζεύαμε όνειρα και όστρακα
που φάνταζαν αληθινά στο φως του φεγγαριού.
Ονειρα που έμειναν ερμητικά κλεισμένα
σε κοχύλια όπως στα παραμύθια!
Ρ.Β.
Χειμώνα…Καλοκαίρι…
Αφού τις περισσότερες ελεύθερες ώρες
μας άρεσε να τις περνάμε στην ακροθαλασσιά.
Το απόβραδο περιμέναμε να γεμίσει
ο ουρανός αστέρια που λαμπύριζαν
σαν διαμαντένιες καρφίτσες
γύρω από ένα ολόγιομο φεγγάρι.
Πόσα όνειρα δεν κλείσαμε
στα κοχύλια που μαζεύαμε!
Φλερτάροντας κάτω από το βελούδινο στερέωμα
μαζεύαμε όνειρα και όστρακα
που φάνταζαν αληθινά στο φως του φεγγαριού.
Ονειρα που έμειναν ερμητικά κλεισμένα
σε κοχύλια όπως στα παραμύθια!
Ρ.Β.
4 σχόλια:
Φαντάζεσαι να μπορείς να ανοίξεις αυτά τα κοχύλια; Πόσα όνειρα θα ξεπηδούσαν αό μεσα;
Αμέτρητα Μαρία μου. Καλύτερα να μένουν κλειστά για πάντα.
Όλβιος όποιος έχει κοχύλια γεμάτα όνειρα! Αλίμονο στις παραλίες που δεν έχουν τίποτα για μάζεμα... Εκεί τα όνειρα γίνονται αέρας, δεν μένουν πουθενά!
APOKALLIPSIS 999.Kαλημέρα Πράγματι πλούσιος είναιεκείνος που τα κοχύλια του είναι γεμάτα όνειρα.Φτάνει μερικά από αυτά να βγαίνουν καμιά φορά και να πραγματοποιούνται.
Δημοσίευση σχολίου