Φλεβάρης!…Το κρύο τσουχτερό.
Και όμως η θαλπωρή του σπιτιού
με πνίγει εδώ και αρκετή ώρα.
Τα βήματά μου με οδηγούν στη ακροθαλασσιά.
Μόνο εδώ δεν νιώθω μόνη.
Σαν ερωτικό, λυπητερό τραγούδι
το κύμα μου κρατά συντροφιά
στην έρημη παραλία.
Χλωμό κι απόψε το φεγγάρι καθρεφτίζεται
ναζιάρικα στην απέραντη αγκαλιά της θάλασσας.
Κάτω από τη σκιά του φεγγαριού
μαζεύω στις υγρές παγωμένες φούχτες μου
ασημένιες μικρές…μικρές …ελπίδες.
Αύριο!….Ποιος ξέρει… ίσως αύριο!
Ρ.Β.
Και όμως η θαλπωρή του σπιτιού
με πνίγει εδώ και αρκετή ώρα.
Τα βήματά μου με οδηγούν στη ακροθαλασσιά.
Μόνο εδώ δεν νιώθω μόνη.
Σαν ερωτικό, λυπητερό τραγούδι
το κύμα μου κρατά συντροφιά
στην έρημη παραλία.
Χλωμό κι απόψε το φεγγάρι καθρεφτίζεται
ναζιάρικα στην απέραντη αγκαλιά της θάλασσας.
Κάτω από τη σκιά του φεγγαριού
μαζεύω στις υγρές παγωμένες φούχτες μου
ασημένιες μικρές…μικρές …ελπίδες.
Αύριο!….Ποιος ξέρει… ίσως αύριο!
Ρ.Β.
4 σχόλια:
Πολύ γλυκό...
Μα τι όμορφες κι αυτές οι ασημένιες ελπίδες ε;
Αν δεν υπήρχαν κι αυτές έστω και φανταστικές θα έπρεπε να έχω φουντάρει από καιρό και μάλιστα στη θάλασσα που αγαπώ.Σ' ευχαριστώ για τον καλό σου λόγο και για το πέρασμά σου.
Το κύμα πάντα θα είναι εκεί, και το φεγγάρι πάντα θα σε περιμένει!
Το αύριο ποτέ δεν έρχεται, και στο σήμερα ελοχεύει η ελπίδα, περιμένοντας όχι μόνο να τη μαζέψεις αλλά να της χαμογελάσεις! Ποτέ δεν ξέρεις... Άλλους τους ξεχνά και άλλους τους θυμάται!
Apokalipsis.
Tο κύμα... το φεγγάρι...είναι αυτά που δεν πρόδωσαν ποτέ κανένα.Τώρα το αύριο άγνωστο για όλους. Αυτό το άγνωστο γεννά την ελπίδα.Καλημέρα.
Δημοσίευση σχολίου