Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Νυχτώνει.



Πόσο γρήγορα νυχτώνει!
Αβάσταχτο το βάρος στην ψυχή την ώρα τούτη!
Οι τοίχοι γεμίζουν φωτοσκιάσεις
σε τρομάζουν καθώς κινούνται θαρρείς
κατά πάνω σου απειλητικά.

Αλήθειες και ψέματα χαραγμένα
σε όλους τους τοίχους του σπιτιού.

Σβήνεις το φως και βυθίζεσαι στο σκοτάδι.
Οι σκέψεις σε βασανίζουν τυραννικά.
Η μοναξιά δεν βοηθά την ώρα τούτη.
Πρέπει να  καταφέρεις να τα βρεις
με τον ίδιο τον εαυτό σου.
Και είναι δύσκολο…τόσο δύσκολο….
Πίστεψέ με… Αν με νοιώθεις!

Ρ.Β.

4 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Εγώ σε νιώθω και σε καταλαβαίνω. Ειναι σκληρή η μοναξιά και πολύ περισσότερο τις νύχτες

Ρένα είπε...

Ετσι είναι Μαρία μου.Πρέπει να' σαι δυνατός για να τα βγάλεις πέρα.Είμαι όμως; Δεν ξέρω.

Apokalipsis999 είπε...

Στο λυκόφως, και στο μετέπειτα σκοτάδι, βάλε να παίζει μουσική! Θα ταξιδέψει το μυαλό στα μονοπάτια της φαντασίας, και η μοναξιά θα αρχίσει να τιθασεύεται... Συμφιλιώσου πρώτα με τη μοναξιά. Ενίοτε είναι καλύτερη παρέα από τους ανθρώπους!

Ρένα είπε...

Apokalipsis.
Πάντα η μοναξιά ήταν καλύτερη από μία κακή παρέα.Η μουσική δεν λείπει όπως και το καλό βιβλίο αλλά όλα αυτά τα όμορφα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την ανθρώπινη παρουσία σεδύσκολες στιγμές. Σ'ευχαριστώ καλέ μου φίλε για τις πάντα ανεκτίμητες συμβουλές σου.