Θυμάσαι;
Ηταν φεγγαρόφωτο
μου έδωσες το χέρι
και μου ψιθύρισες γλυκά στ’ αυτί.
-Σ’ αγαπώ!
-Ελα να πετάξουμε
εκεί ψηλά στ’ αστέρια
σε ένα ταξίδι μαγικό
δίχως σταθμούς και πίκρες.
-Κανείς δε θα μπορεί
να μας χωρίσει
παρά μονάχα ο θάνατος.
Σου έδωσα το χέρι
σου χάρισα την καρδιά μου
χωρίς κανένα δισταγμό
για ένα ταξίδι στα δύσκολα
μονοπάτια της ζωής.
Μα εσύ…
Στο πρώτο δύσβατο μονοπάτι
άφησες το χέρι μου
και χάθηκες σε πυκνή ομίχλη.
Και τώρα ολομόναχη
φωνάζω τ’ όνομά σου
γιατί φεύγοντας
ξέχασες να επιστρέψεις
την φτωχή καρδιά μου.
Χριστούγεννα σήμερα.
Πώς να μη ξυπνήσουν θύμησες.
Αν και στον απατημένο έρωτα
είναι καλλίτερα να μη ξυπνούν οι μνήμες.
Ρ.Β.
4 σχόλια:
Στη μελαγχολία των εορτών, ελοχεύουν πάντα οι κακές αναμνήσεις!
Οι έρωτες έρχονται και παρέρχονται αλλά οι αναμνήσεις τους δεν σβήνονται. Και έρχεται παράλληλα και η σύγκριση του έρωτα με την τωρινή μοναξιά...
Καλύτερα χωρίς έρωτα παρά με τις κακές του αναμνήσεις!
Χρόνια πολλά με υγεία, έμπνευση και ότι καλύτερο.
Πάντα οι μέρες των εορτών γίνονται δυσκολότερες στη μοναξιά...
Αpokalipwis. Πολλές φορές η μοναξιά είναι παράδεισος μπροστά σε κακές στιγμές
ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν σε καταλαβαίνουν ή δε σε κατάλαβαν ποτέ.
Χρόνια πολλά και σε σένα καλέ μου φίλε.
Μαρία μου Εύχομαι ότι καλύτερο να σου φέρει η καινούρια χρονιά που πλησιάζει.
Δημοσίευση σχολίου