Πέμπτη 31 Μαΐου 2012



Μαντάλωσα γερά πόρτες και παράθυρα
έμεινα μόνη στο σκοτάδι.
Νόμιζα πως έμειναν οι γρίλιες
των ονείρων ανοιχτές…
Μα χάθηκαν
κι εσύ και το φεγγάρι.

Η μοναξιά σκόρπισε το άρωμά της
σε κάθε απόκρυφη γωνιά.

Αύριο πρωί…πρωί…
θ’ ανοίξω πόρτες και παράθυρα
να μπει το φως του ήλιου
να ζεστάνει την παγωμένη μου ψυχή.

Κι όταν πέσει το σκοτάδι
μαζί με το φως του φεγγαριού
έλα πάλι στα όνειρά μου
για να σου πω γλυκά στ’ αυτί
πόσο πολύ μου λείπεις.

8 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Mε σκότωσες με το γάντι...

Αυτό περιμένω κάθε βράδυ. Βλέπω το ίδιο όνειρο και ζω μέσα σ αυτό κι έτσι μπορώ να τον κρατάω στα χέρια μου και να του λέω πόσο τον αγαπώ...

Ρένα είπε...

Μαρία μου.Λυπάμαι στ' αλήθεια αν τα κατάφερα να σε στενοχωρήσω.Ερχεται μια στιγμή στη ζωή που περιμένουμε λίγη χαρά στα όνειρά μας.Ομως δεν είναι πάντα δυνατόν.

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Είναι ο κύκλος της ζωής...
Κάθε που ξημερώνει οι αχτίδες ζεσταίνουν την ψυχή χαρίζοντας την ελπίδα πως τα όνειρα της νύχτας θα ολοκληρώσουν την μαγεία όσων δεν εκπληρώθηκαν ...
Πανέμορφο Ρένα μου
Την καλημέρα μου και την αγάπη μου πάντα!!

Ρένα είπε...

Καλημέρα Δέσποινα. Ετσι είναι ακριβώς στα όνειρά μας περιμένουμε την ολοκλήρωση όσων δεν ήρθαν. Πολλά φιλιά.

Apokalipsis999 είπε...

Κάθε ώρα είναι πρωί!
Κάθε επόμενο λεπτό είναι πρωί!
Κάνε το παρόν πρωί
και ο ήλιος
θα είναι πάντα παρών!
Και η μοναξιά απούσα!
Εύκολο;
Όχι, αλλά είναι μονόδρομος!

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Αχ! και να ήταν μπορετό, μικρός αγέρας να γινώ
στα γκρίζα σου μαλλιά να μπλέξω.....
Στα βλέφαρά σου τα κλειστά κρυφά να μπω στα σκοτεινά
και στα όνειρά σου μια βραδιά να αλητέψω....
Πίσω απ' τ' αυτί σου να κρυφτώ και μ' ένα χάδι τρυφερό στα χείλη σου να παίξω....
Κι ως θα ροδίζει η αυγή, μ' ένα σημάδι από φιλί στην άκρη στο λαιμό σου,
"αντίο" πάλι να σου πω και σαν αγέρας να χαθώ μες στο χαμόγελό σου....
Καλησπέρα αγαπημένες μου!

Ρένα είπε...

Apokalipsis999.Σαν πολύ δύσκολα μου βάζεις...Μακάρι να ήταν όλα τόσο εύκολα...Μακάρι να ξημέρωνε πάντα μ' ένα ήλιο λαμπερό να μας ζεσταίνει την ψυχή.Αλλά όπως λες κι εσύ δύσκολο.Πάντως η προσπάθεια μετράει.
Ενα όμορφο Σ.Κ.

Ρένα είπε...

Σταυρούλα μου.Πολύ όμορφο.Μια όμορφη αύρα φύσηξε διαβάζοντάς το.Ενιωσα ότι είσαι χαρούμενη και ότι όλα πάνε καλά. Πολλά φιλιά. Σ'ευχαριστώ για το πέρασμά σου.