Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Ομορφες φεγγαρόφωτες στιγμές.
Ασημωμένες νύχτες μαγικές
σε χρυσαφένιες αμμουδιές.
Χαμένη στη ζεστή σου αγκαλιά
χαιρόμαστε τον έρωτα...τη σιγουριά.
Είμαστε οι δύο...ένα...
και ορκιζόμαστε να μείνουμε μαζί
ώσπου να μας χωρίσει ο θάνατος.
Ορκοι βγαλμένοι μέσα από τα βάθη της καρδιάς.
Χαθήκαμε απρόσμενα μέσα σε πυκνή ομίχλη.

Μνήμες καρφιτσωμένες σε λευκή σελίδα
με μια τεράστια καρφίτσα σκουριασμένη
που με πονά και μου ματώνει την ψυχή.

8 σχόλια:

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Πολλές οι αιτίες αποκόλλησης του Ένα..Γίνεται ξάφνου Δύο κι οι όρκοι μοιάζουν μακρινοί..
Θεού απόφαση μα και Ανθρώπων φορές..
κι οι μνήμες αγκάθια που πάντα ματώνουν..
Μα ξέρεις ...καλύτερα το όνειρο για όσο κράτησε ..παρά το κενό της καρδιάς για ό,τι δεν έζησε...
Σε φιλώ γλυκά !!

Ρένα είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με τις σκέψεις σου Δέσποινα.Ζωή χωρίς μνήμες, ζωή άδεια,
χωρίς κανένα νόημα.Πολλά γλυκά φιλιά!!!

Apokalipsis999 είπε...

Οι αναμνήσεις είναι
σαν τα κύματα!
Όταν έχεις καλοκαιρία
στην ψυχή σου,
κοιμούνται.
Όταν κάτι σε χαλάει
τότε θεριεύουν
και σε αναταράσσουν
σαν πλεούμενο στο πέλαγος.
Στο χέρι σου είναι
να φανείς καλός καπετάνιος!
Ζόρικη η θάλασσα της ψυχής...

(Αυτό το έχω προγραμματίσει να το βάλω στο blog μου στις προσεχείς ημέρες, αλλά το θεώρησα πως ταιριάζει με την περίσταση, και το προδημοσιεύω!)

Μαρια Νικολαου είπε...

Ας υπάρχουν αναμνήσεις κι ας είναι να πονούν...

Ρένα είπε...

Apokalipsis999.H κακοκαιρία των καιρών μας κάνει να γυρίζουμε σε κάτι όμορφες μέρες του καλοκαιριού που μόνο αγάπη γεμίζει τις καρδιές μας κι ας πονούν πολλές φορές.Για να επιζούμε από τόσο μεγάλη κακοκαιρία μάλλον καλοί καπετάνιοι ήμαστε για να βλέπουμε φεγγάρια ασημωμένα.Σ' ευχαριστώ για το πέρασμά σου.

Ρένα είπε...

Μαρία μου. Συμφωνώ απόλυτα. Ζωή χωρίς όμορφες αναμνήσεις δεν είναι ζωή είναι μαρτύριο. Δεν πειράζει ας πονούν καμιά φορά.

Ανώνυμος είπε...

Μου αρέσει Ρένα μου.

Ρένα είπε...

Καλησπέρα Μελίτα. Δίνω μεγάλη σημασία στην κρίση σου.