Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Φεύγω


Φεύγω …αφού γεμίσω
μια βαλίτσα όνειρα νεκρά.
Θα κλείσω πίσω μου την πόρτα
θα πετάξω στη λάσπη το κλειδί
για ένα καινούριο αύριο
στο νησί των ονείρων μου.

Το ξέρω εύκολο δεν είναι
να ξαναχτίσεις μια ζωή
πάνω στα χαλάσματα του χθες.
Μα πώς να ζήσω δίχως να ονειρεύομαι;

Δε ζητώ πολλά από τη ζωή
ένα μικρό περιβολάκι
να φυτέψω κόκκινα τριαντάφυλλα
και να σπείρω σπόρους αγάπης.

Ρ.Β.


6 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Πότισε τα γεράνια σου και τις πιπερίτσες... και συνέχισε να ονειρεύεσαι. Ειναι το μονο που δεν φορολογείται ακόμη

Ρένα είπε...

Μη το λες και τους βάλεις ιδέες.
Ολα να τα περιμένεις από αυτούς.Καλό Βράδυ Μαρία μου.

Apokalipsis999 είπε...

Όσο μικρό και να 'ναι
το περιβολάκι,
θέλει πολύ δύναμη
και κουράγιο
για να γίνει πραγματικότητα.
Η πρόκληση δεν είναι
να αφήσεις πίσω τα χαλάσματα.
Η πρόκληση είναι
να αφήσεις πίσω τη βαλίτσα!
Το όνειρο δεν γίνεται
πραγματικότητα
με τη φυγή...

Ρένα είπε...

APOKALYPSIS 999.Πάντα καλέ μου φίλε η κάθε αλλαγή στη ζωή χρειάζεται δύναμη και κουράγιο για να πετύχει.
Τη βαλίτσα ούτως ή άλλως την έχω πετάξει από καιρό. Και έτσι πρέπει να κάνεις αν θες να ζήσεις το αύριο.
Καλή σου μέρα και σ' ευχαριστώ.

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Ρένα

κάθε καινούρια αυγή κρύβει μια καινούρια ελπίδα..
Εύχομαι από καρδιάς ν' ανθίζουν πάντα κατακόκκινα τριαντάφυλλα στο περιβολάκι σου...κι έτσι μέσα στα χρώματα της Άνοιξης ν ανθίζει πάντα η καρδιά σου !!!
Σε φιλώ γλυκά
Καλό βράδυ !!!

Ρένα είπε...

Καλησπέρα Δέσποινα Οι ευχές σου πολύτιμες όχι μόνο για μένα αλλά για όλο τον κόσμο. Φιλιά.