Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011


Νέκταρ απλόχερα
μου πρόσφερες να πιω
μα είχε στον πάτο δηλητήριο
που με οδήγησε σε θάνατο αργό.
*********
Δεν θα' θελα να φύγω
χωρίς να σου κρατώ το χέρι.
Να πάρω από το άρωμά σου
μη και βρεθούμε κάπου εκεί...
ανάμεσα στα σύννεφα.



8 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Δυστυχώς κάνουμε το λάθος να εμπιστευόμαστε αυτους που μας δίνουν τελικά δηλητήριο...

Ρένα είπε...

Το έχεις δοκιμάσει και εσύ;Καλή Κυριακή.

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Κάποτε υποσχέθηκαν να μου κρατούν το χέρι την ώρα που θα φεύγω και ζήτησαν να κρατάω ένα χέρι αν λάχενε να φύγει πρώτο, μα.....
Αχ! βρε Ρένα, αγαπημένη μου!!!!

Ρένα είπε...

Καλημέρα Σταυρούλα μου. Κανείς δεν ξέρει ποιός πρώτος ποιος δεύτερος...
Πάντα όμως ήθελα να μη δω να φεύγουν πρώτα αγαπημένα πρόσωπα. Ομορφη Κυριακή Αγαπημένη μου Σταυρούλα!!!

Apokalipsis999 είπε...

Φαίνεται το δηλητήριο
δεν λειτούργησε
να φέρει σύνεση...!
Χέρι που δηλητηριάζει
δεν το κρατάς,
το δαγκώνεις!
Τουλάχιστον μαθαίνεις
να κάνεις εαυτόν
σαν το Μιθριδάτη
ώστε να απολαμβάνεις το νέκταρ
χωρίς να σε σκοτώνει
το δηλητήριο!

Ρένα είπε...

Ετσι φαίνεται καλέ μου φίλε δε λειτούργησε έχεις δίκιο καλέ μου φίλε.Δεν είναι εύκολο να απαγκιστρωθείς από το παρελθόν καλό ή κακό δεν έχει σημασία.

Ανώνυμος είπε...

να μπορεσω ακομα και τοτε να σε μυριζω!!!

αχ... τελικά ποτε πεθαίνει η αγαπη?.. ή μηπως δεν τελειώνει ποτε?..

ισως ..... οχι για όλους.. δυστυχως..

αγαπητη Ρένα καλη μας συνεχεια φιλια....

Ρένα είπε...

evi athanasiou:H αληθινή αγάπη δεν πεθαίνει ποτέ σε ακολουθεί έως την τελευταία στιγμή της ζωή σου.Ενα όμορφο κυριακάτικο βράδυ για σένα καλή μου φίλη.