Καντούνια

Πώς να ξεχάσω
εκείνα τα ανοιξιάτικα βράδια.
Σεργιανούσαμε στα σκοτεινά καντούνια
γεμάτα μυρωδιές πράσινου σαπουνιού
φρεσκοπλημένων σεντονιών
που κρέμονταν από παράθυρο σε παράθυρο.
************
Πιασμένοι χέρι-χέρι
γελούσαμε όταν μας έλουζαν σταγόνες
καθαρού νερού που έσταζαν επάνω μας.
Πόσα όνειρα δεν κάναμε!!!
Πόσες υποσχέσεις δε δώσαμε!!!
*************
Επειτα βουτούσαμε στα ήρεμα νερά του Ιονίου.
Η ολόγιομη σελήνη μας κρατούσε συντροφιά
χαμογελώντας πονηρά με τα παιχνίδια μας.
Ετσι μας εύρισκε το γλυκοχάραμα.
**************
Που πήγαν τόσα όνειρα;
Πώς καταφέραμε να ζούμε σήμερα
στη μοναξιά παρέα με τις αναμνήσεις;