Σήμερακατέβασα την κορνίζα με τη φωτογραφία σου.
Χρόνια πολλά ήταν κρεμασμένη
πάνω από το κρεβάτι μου.
Ξέσκισα το χαρτόνι
και την έκανα κομμάτια.
Κοίταξα την άδεια κορνίζα
την κράτησα στα χέρια μου
κι' έπειτα την έσπασα...
Τώρα θα μου πεις
τι σου έφταιξε η κορνίζα.
Την θρυμμάτισα
γιατί μου φάνηκε πως είχε κάποιο άρωμα.
Το άρωμα της φωτογραφίας σου
το δικό σου άρωμα...
Πρέπει με τον καιρό να εξατμίζονται
αρώματα που μας γυρίζουν πίσω.
Τα μάτια μου, χρόνια τώρα είχαν σκαλώσει
πάνω στο κάδρο χωρίς να μπορώ
να τα πάρω από πάνω του.
10 σχόλια:
Αφήνει ο χρόνος ένα κίτρινο χρώμα επάνω στο χαρτί..το ξύλο γραμμώνει την υφή του...μα κλείνει εκείνο το άρωμα που δεν φεύγει ποτέ από τα ρουθούνια ..που το κουβαλάς λες αιώνια επάνω σου ..μέσα σου ...
Είναι που οι μνήμες πονάν ..έρχονται στιγμές που μπερδεύεται το μίσος με την αγάπη..Ισως η απελπισία της απουσίας είναι πάντα η αιτία ...
Όμως Ρένα μου θεωρώ ευλογια ακόμα και για ο,τι έστω και ανεκπληρωτα ΥΠΗΡΞΕ !!!
Σου εύχομαι μια όμορφη μέρα
Σε φιλώ !!
Δεν φεύγει το άρωμα Ρένα μου.
Είναι χαραγμένο πάνω μας. Ετσι για να μας θυμίζει όσα ζήσαμε...
Την αγάπη μου. Και γω σε πεθύμησα
Λένε ότι ο χρόνος γιατρεύει πληγές όσο βαθιές κι αν είναι.Εκείνο που μένει μια ανάμνηση που άλλοτε γίνεται γλυκιά και άλλοτε μετατρέπεται σε μίσος. Καλό απόγευμα
Φιλιά.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Το άρωμα θα το κουβαλάμε όσο κι αν καταστρέφουμε τις μνήμες.Κι εγώ σε επιθύμησα. Αντε να τα καταφέρεις να έρθεις καμιά μέρα. Σε φιλώ και σ' αγαπώ.
Άλλες κορνίζες θέλουν σπάσιμο,
και άλλες θέλουν ξεκρέμασμα.
Η μνήμη δεν σβήνει επιλεκτικά.
Συμφιλίωση χρειάζεται,
όχι μόνο με τις αναμνήσεις,
αλλά και με το θάνατο...
Καταλλαγή με το παρελθόν,
ηρεμία στο παρόν!
Ax! και δικαίωμα να 'χαμε στην επιλεκτική αμνησία!!!!
Σε φιλώ!
Μπορεί καλέ μου φίλε Apokalypsis O
θυμός που κουβαλάμε όλο αυτό τον καιρό να ξεσπάει κάπου αλλού ή ακόμα να έχει και μεταφορική έννοια. Μπορεί η συγκεκριμένη φωτογραφία εκείνη τη στιγμή να μου έφερνε κάποιες άλλες εποχές ίσως καλλίτερες από αυτές που ζούμε σήμερα και να ξέσπασα εκεί. Ισως άδικο θα μου πεις.
Το δέχομαι. Σ' ευχαριστώ για το πάντα εύστοχο και φιλικό πέρασμά σου. Καλή σου μέρα.
Σταυρούλα μου αγαπημένη. Αυτό τον καιρό όπως εξήγησα και στον προηγούμενο φίλο κουβαλάμε πολύ θυμό
και κάπου πρέπει να ξεσπάμε. Οχι οι προσωπικές μνήμες δε σβήνουνε εύκολα ή με το σπάσιμο μιας φωτογραφίας.Μπορεί όμως ένα ποίημα να' χει και μεταφορική έννοια.Ισως να φανταζόμουνα να σπάω κάποια άλλη φωτογραφία. Εσύ καταλαβαινεις που το πάω. Την αγάπη μου.
Επέστρεψα στο "κλινόν άστυ"...
Σε συναντώ ώρα 1.30, έκπληξη η αλλαγή της γραφής σου, Μου αρέσει.
Συμφωνώ με την Δέσποινα και της στέλνω τη σκέψη μου. Ακόμη θέλω να πω στην αγαπημένη μας Σταυρούλα πως αν αγαπάμε τον εαυτό μας, που πιστεύω ότι είναι υποχρέωση μας, θα πρέπει να "κυνηγάμε" την επιλεκτική αμνησία. Μελίτα
Καλώς ήρθες Μελίτα στην όμορφη πόλη! Χαίρομαι που σου άρεσε η αλλαγή της γραφής μου. Επιλεκτική αμνησία; Ωραία εφεύρεση μα τόσο δύσκολη.Σε φιλώ.
Δημοσίευση σχολίου