Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Το βέλος καρφώθηκε
βαθιά στο μέρος της καρδιάς
τόσο πολύ βαθιά...αιμοραγεί ακόμα
σαράντα χρόνια τώρα.

8 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Eτσι είναι...
Η καρδιά δεν σταματά να αιμορραγεί...


Καλό μήνα Ρένα μου

Ρένα είπε...

Καλό μήνα Μαρία μου.Με τις καλύτερες
ευχές για ένα καλό καλοκαίρι. Αν θέλεις και είσαι ελεύθερη τη Δευτέρα θα είμαι εδώ. Περιμένω τηλέφωνο σου.

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Πως αλλιώς θα γινόσουνα της δικής μας καρδιάς αγαπημένη Ρένα;
Ευαίσθητη και τρυφερή, στον πόνο μαθημένη,
με την ελπίδα αγκαλιά και στ' όνειρο δοσμένη;
Οι πληγούλες μας, ζωντανούς μας κρατάνε, αγαπημένη μου.
Μην τις φοβάσαι!

Ρένα είπε...

Σταυρούλα μου. Πόσο όμορφα ξέρεις να διαβάζεις την ψυχή των ανθρώπων και μόνο από τη γραφή.Είναι ταλέντο να μπορείς να ψυχολογείς τον άνθρωπο.
Ποτέ μου δε φοβήθηκα ούτε το χθες ούτε το σήμερα ούτε το αύριο. Το ξέρεις είμαι μαχητής.Φιλάκια.

Apokalipsis999 είπε...

Όταν το βέλος δεν σκοτώνει,
κάποιος αστόχησε, ευτυχώς!
Μα αν τ' αφήνεις να σε ματώνει,
τότε ο Έρωτας δεν είναι πια θεός!

Ρένα είπε...

Μπορεί να μη σκοτώνει πάντα αλλά αγαπητέ μου φίλε τραυματίζει για μια ολόκληρη ζωή.Τότε παύει, όπως σωστά λες και εσύ να είναι θεός. Καλό Σ.Κ.

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Τίποτε δεν κατάφερε ποτέ να γιατρέψει πληγές κι όσοι ανέφεραν το χρόνο έκαναν λάθος..Απλά καταλαγιάζει μέσα μας λίγο ο πόνος κι ονειρευόμαστε πως θα ταν κάπως αλλιώς ,για να αντέξουμε τη συνέχεια του ταξιδιού !!!!
Την πιο γλυκιά μου καλημέρα για μια όμορφη Κυριακή !!!!!

Ρένα είπε...

Ο χρόνος γλυκαίνει τον πόνο και την απογοήτευση. Ομως οι αναμνήσεις μένουν
και η πίκρα.Μήπως δεν είναι αυτά που έχουν πληγώσει την ψυχή και μας κάνουν να γράφουμε; Μια όμορφη Κυριακή.