Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Ξεκουρδίστηκε
εκείνη η παλιά κιθάρα.
Θυμάσαι;
Καθισμένοι στην ακροθαλασιά
τραγουδούσαμε πρίμο-σεκόντο
παλιά ερωτικά τραγούδια.
**********
Γλάροι, πετροχελίδονα
αηδόνια και τζιτζίκια
έσμιγαν τις νότες τους
με τα τραγούδια μας.
**********
Κι' όταν ο ήλιος έγερνε σιγά-σιγά
και το φεγγάρι πρόβαλλε
παρέα με τ' αστέρια
αποκοιμόμαστε στην άμμο
για να μας βρει μια αγκαλιά η χαραυγή.

6 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Θυμάμαι που έπαιζα κιθάρα και καθόμασταν με τον πατέρα μου στο μπαλκόνι τα βράδια και σιγοτραγουδούσαμε...

Χρόνια πριν...

Καλημέρα Ρένα μου
Εύχομαι να σαι καλύτερα

Ρένα είπε...

Καλημέρα Μαρία μου. Είμαι καλύτερα αλλά βήχω ακόμα.Σήμερα βγήκα λίγο.
Βλέπεις πόσες αναμνήσεις σου ξυπνάω φτάνει να είναι ευχάριστες.
Και οι δικές μου είναι πριν πολλά χρόνια!

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Καλημέρα αγαπημένη μου!
Περαστικά και σιδερένια.
Οι αναμνήσεις!
Αχ! οι αναμνήσεις...
Η περιουσία μας!
Η μόνη περιουσία απ' την οποία δεν κινδυνεύουμε ποτέ να πτωχεύσουμε, ακόμα κι αν κάποιες φορές και για κάποιες απ' αυτές, το επιθυμούσαμε.
Ήρεμη Κυριακή, εύχομαι!

Ρένα είπε...

Καλημέρα Σταυρούλα μου. Ναι είμαι λίγο καλύτερα από ένα κρυολόγημα και ένα πέσιμο άγαρμπο.Τώρα ευτυχώς που κρατάμε μερικές αναμνήσεις όμορφες στη ζωή μας. Μη τις πάρει μόνο χαμπάρι ο Γιωργάκης και πτωχεύσουμε και από αυτές.Καλή Κυριακή Σταυρούλα μου.

Ανώνυμος είπε...

Όλα πουλιόύνται και αγοράζονται εκτός από τις αναμνήσεις. Τυχερός όποιος, όποια τις έχει...
Μελίτα

Ρένα είπε...

Οταν διαγράφουμε τις αναμνήσεις μας είναι σαν να διαγράφουμε το παρελθόν. Δηλαδή τη ζωή μας. Καλησπέρα Μελίτα.