Δυό πελώρια
κάτασπρα φτερά
μου χάρισες
μαζί με την αγάπη σου.
********
Με ταξίδεψαν συχνά
σε τόπους ονειρεμένους.
Εκεί που μόνο ευτυχία
πλημμυρίζει την καρδιά.
********
Δεν κράτησε πολύ.
Ενα πρωί μου τα' κλεψες
και πέταξες μακριά μου.
********
Ομως κρατώ ακόμα
εκείνο το φυλαχτό
που έβαλες στο στήθος μου
για να κρατάει την αγάπη ζωντανή.
********
Ισως αυτό σε ξαναφέρει πίσω.
6 σχόλια:
Ενα τέτοιο φυλαχτό του είχα περάσει κι εγώ στο στήθος...
Ας είναι καλά κιας είναι μακριά...
Καλημέρα κι απο δω
Είδες πόσα κοινά έχουμε Μαρία μου.
Ας τον φυλάει εκεί που βρίσκεται.
Μια ζεστή Καλημέρα.
Πόσο κρατάει μια ευτυχία;
Κανείς δεν ξέρει.Ισως μια ζωή, ίσως
καθόλου. Μόνο οι αναμνήσεις κρατούν για να μας βασανίζουν.
Τα φτερά της αγάπης είναι πάντα δανεικά, αγαπημένη μου. Κι η ευτυχία τόσο βιαστική και λίγη.
Τα φυλαχτά δεν ξωρκίζουν το τέλος του ταξιδιού, κι αυτό, και συ κι εγώ το ξέρουμε καλά.
Μας το 'μαθε ο χρόνος.
Την αγάπη μου!
Καλοτάξιδο το νέο πόνημα ψυχής.
Με χαρά κι ευχαριστίες το προσμένω.
Καλησπέρα Σταυρούλα μου. Δεν ξέρω αν τα φτερά της αγάπης είναι δανεικά.
Πιστεύω όμως με λίγη κατανόηση θα έπρεπε ο άνθρωπος να φυλάει σα φυλαχτό την ευτυχία και να μη την πετάει σε πρώτη ευκαιρία. Τις ευχαριστίες μου και την αγάπη μου.
Δημοσίευση σχολίου