Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Ξύπνησα
σε περιβόλι μέσα
σπαρμένο από κόκκινα σαν τη φωτιά
τριαντάφυλλα που έσταζαν
δροσοσταλίδες της αυγής.
***********
Απλωσα τα χέρια μου
σταγόνες να μαζέψω
να πιω για να μεθύσω
από το Νέκταρ
που κρύβει τ' άρωμά τους.
***********
Τι κρίμα!
Ονειρο ήταν και χάθηκε!

9 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Bρέθηκα σε έναν τέτοιο κήπο το 1994... Έναν τεράστιο κήπο με πολύχρωμα τριαντάφυλλα.
Το δικό μου όνειρο κράτησε πολλά χρόνια μέχρι που τα τριαντάφυλλα έπαψαν να βλέπουν το φως του ήλιου και μαράθηκαν.
Τώρα και γω λέω όνειρο ήτανε...

Ρένα είπε...

Πόσο τυχερή είσαι που το όνειρό σου κράτησε πολλά χρόνια. Εμένα ήταν μόνο όνειρο χωρίς διάρκεια.

Μαρια Νικολαου είπε...

Nαι...είμαι τυχερή...όμως πια η ζωή μου είναι ανάμεσα στη θλίψη και στα χάπια.
Τελικά .....ποια ζωή.......

Ρένα είπε...

Στη ζωή πάντα Μαρία μου υπάρχουν τα συν και τα πλην. Για να' χεις τη δύναμη να αντιμετωπίσεις τη ζωή προσπαθείς να κρατηθείς από τα συν.
Συχνά όμως και τα άσχημα έχουν την αξία τους. Μήπως από αυτά δεν αντλείς τις όμορφες εμπνεύσεις σου;

Μαρια Νικολαου είπε...

Nαι...σίγουρα όλα έχουν και τα θετικά τους στοιχεία

Νimertis είπε...

από τα όνειρα εκείνα που μένουν πάντα ζωντανά Ρένα... καλησπέρα...

Ρένα είπε...

nimertis Καλησπέρα. Ευτυχώς και υπάρχουν και μερικά όμορφα όνειρα για να ομορφαίνουν λίγο τη ζωή μας
μέσα σ' αυτή την τρέλα που ζούμε.

Ανώνυμος είπε...

Ευαίσθητη ακόμη και στα όνειρά σου Ρενάκι μου...

Ρένα είπε...

Επειδή λίγοι φίλοι γνωρίζουν τις ευαισθησίες μου κατάλαβα ότι ο ανώνυμος είσαι εσύ. Καλησπέρα Μελίτα.