σε περιβόλι μέσα
σπαρμένο από κόκκινα σαν τη φωτιά
τριαντάφυλλα που έσταζαν
δροσοσταλίδες της αυγής.
***********
Απλωσα τα χέρια μου
σταγόνες να μαζέψω
να πιω για να μεθύσω
από το Νέκταρ
που κρύβει τ' άρωμά τους.
***********
Τι κρίμα!
Ονειρο ήταν και χάθηκε!
9 σχόλια:
Bρέθηκα σε έναν τέτοιο κήπο το 1994... Έναν τεράστιο κήπο με πολύχρωμα τριαντάφυλλα.
Το δικό μου όνειρο κράτησε πολλά χρόνια μέχρι που τα τριαντάφυλλα έπαψαν να βλέπουν το φως του ήλιου και μαράθηκαν.
Τώρα και γω λέω όνειρο ήτανε...
Πόσο τυχερή είσαι που το όνειρό σου κράτησε πολλά χρόνια. Εμένα ήταν μόνο όνειρο χωρίς διάρκεια.
Nαι...είμαι τυχερή...όμως πια η ζωή μου είναι ανάμεσα στη θλίψη και στα χάπια.
Τελικά .....ποια ζωή.......
Στη ζωή πάντα Μαρία μου υπάρχουν τα συν και τα πλην. Για να' χεις τη δύναμη να αντιμετωπίσεις τη ζωή προσπαθείς να κρατηθείς από τα συν.
Συχνά όμως και τα άσχημα έχουν την αξία τους. Μήπως από αυτά δεν αντλείς τις όμορφες εμπνεύσεις σου;
Nαι...σίγουρα όλα έχουν και τα θετικά τους στοιχεία
από τα όνειρα εκείνα που μένουν πάντα ζωντανά Ρένα... καλησπέρα...
nimertis Καλησπέρα. Ευτυχώς και υπάρχουν και μερικά όμορφα όνειρα για να ομορφαίνουν λίγο τη ζωή μας
μέσα σ' αυτή την τρέλα που ζούμε.
Ευαίσθητη ακόμη και στα όνειρά σου Ρενάκι μου...
Επειδή λίγοι φίλοι γνωρίζουν τις ευαισθησίες μου κατάλαβα ότι ο ανώνυμος είσαι εσύ. Καλησπέρα Μελίτα.
Δημοσίευση σχολίου