Το κέρδος άλλαξε τη ζωή.
Πώς να ξεχάσεις
τα δύσκολα παλιά εκείνα χρόνια;
Πόλεμος... Φτώχεια.. Δυστυχία...
************
Μα τότε, ήτανε όλα πιο όμορφα.
Είχαμε ώρα. Κουβεντιάζαμε..
Χαμογελούσαμε..Ελπίζαμε...
Η γειτονιά γέμιζε τα βραδινά μας.
Ο κήπος ολάνθιστος, σκόρπιζε
μυρωδιές άνοιξης.
************
Δεν είναι το ίδιο πια σήμερα.
Τρέχουμε....Τρέχουμε....
Κυνηγάμε το χρήμα.
Πόρτες κλειστές.
Απομόνωση... Απόγνωση...
Το χαμόγελο έσβησε από τα χείλη.
Αναρωτιέμαι συχνά. Γιατί;
10 σχόλια:
Γιατί προσπαθώντας να βρούμε το καλύτερο τελικά ανακαλύπτουμε καθημερινά το χειρότερο...
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Ελπίζω γρήγορα να καταλάβουμε που κρύβεται η ομορφιά της ζωής.Καλό μεσημέρι Μαρία μου.
Ρενάκι μου λες να ξαναγυρίσουμε στο χθες... Με ό,τι αυτό συνεπάγεται;;; Μελίτα
Για να ξαναγυρίσουμε στο χθες πρέπει
να αλλάξουν πολλά πράγματα. Δε γίνεται αυτό Μελίτα μου. Ας περιορίστούμε στις αναμνήσεις μας.
πόρτες κλειστές
παράθυρα που κλείνουν στη θέα φίλων
Giati ola exoun to timhma tous!!!
Καλημέρα vagnes. Eυχαριστώ για το πέρασμά σου. Ναι, οι πόρτες έχουν κλείσει και θα μένουν κλειστές όσο
οι άνθρωποι δεν ανοίγουν τις καρδιές
του.
Amor Omnia. Με χαρά σε βλέπω στο μπλοκ μου.Ναι όλα έχουν το τίμημά τους δυστυχώς. Αν οι άνθρωποι δεν ανοίξουν τις καρδιές τους οι πόρτες θα μένουν κλειστές. Καλή Κυριακή.
...τι κι αν ανοίγουν οι καρδιές
πολλές πόρτες μένουνε κλειστές
ακόμη και ευαίσθητες...
Mήπως είναι η κακιά συνήθεια που αποκτήσαμε. Νομίζω στο χέρι μας είναι να γίνουμε καλύτεροι και ν' ανοίξουμε την αγκαλιά μας σ' αυτούς
που το αξίζουν.
Δημοσίευση σχολίου