Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Το σπουργίτι


Με το πέρασμα του χρόνου
η μορφή σου χάνεται
στο λαβύρινθο της μνήμης.
**********
Σπουργίτι θα γενώ
να' ρθώ να σου χτυπήσω
για να σου πω μια καλημέρα.
**********
Ποιός ξέρει, ίσως μ' αναγνωρίσεις
ανοίξεις το τζάμι για να μπω
μεσ' την καινούρια σου φωλιά
την απαγορευμένη.

4 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Κοίτα τώρα περίπτωση...
Πάντα έλεγα πως αν ξαναγεννιόμουν θα θελα να μουν σπουργίτι :)

Ρένα είπε...

Εγώ πάντα έλεγα ότι οι σκέψεις των ανθρώπων συναντιόνται κατά ένα περίεργο τρόπο καθώς και οι επιθυμίες
Και εγώ αν διάλεγα θά'θελα να ήμουν ένα σπουργίτη για να μπορώ όταν κάτι
με διώχνει από τη γη να μπορώ να αποδράσω. Ευχαριστώ Μαρία μου για την όμορφη φωτογραφία.

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

πολύ τρυφερό και όμορφο !!!
καλησπέρα καλή μου φίλη !!!

Ρένα είπε...

Καλημέρα Δέσποινα. Χαίρομαι πάντα να σε συναντώ εδώ.