Την ψυχή μου
ψάχνω να δω
σε μαγικό καθρέφτη.
Μάταια!
Αϋλη, αόρατη, αινιγματική.
***********
Τίναξα τα πινέλα μου
για να τη ζωγραφίσω
βουτηγμένα άτακτα
σε κόκκινες, κίτρινες ανταύγειες.
Κέντισα κάτω από γαλάζιο ουρανό
πολύχρωμα, ανώνυμα λουλούδια
μα όχι την ψυχή μου.
ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ
10 σχόλια:
Αυτό με άγγιξε ιδιαίτερα...
Μου άρεσε η σκέψη με το πινέλο.
Μια καλησπέρα κι απο δω και σ ευχαριστώ για όλα
Μαράκι μου εγώ σ' ευχαριστώ για την ειληκρινή φιλία σου. Οσο για την ψυχή είναι το μεγάλο ερωτιματικό που με προβληματίζει χρόνια πολλά. Που είναι; Πώς είναι; Υπάρχει; Κανένας ζωγράφος δεν την ζωγράφισε ποτέ.
Ψυχή, όπως η ψίχα μαλακή κι ευμετάβλητη
Σαν με το δάκρυ ζυμωθεί δίνει το πιο γλυκό ψωμί
Και χτίζεται ακατάλυτη.
Κάποιοι λένε πως μες στο στήθος κατοικεί
Γυμνή σαν κοφτερό σπαθί, εκεί , αριστερά μαζί με την καρδιά.
Κι άλλοι πως μες στις φλέβες μας κυλά
Με το αίμα μας ζυμώνεται και γίνεται … ψυχή βαθιά!
Πολλές φορές αντιμέτωπη με τη ζωή μας θα βρεθεί
Θα φτάσει ως το στόμα,
Αναζητώντας μια ύστατη, μικρή ανάσα ακόμα.
Στέκεται πάντοτε ορθή στην άσπρη, διαχωριστική γραμμή
Κι ορθούς μας στήνει
Μα σαν κιοτεύει και λυγά
Χολή και ξύδι κοινωνά, το γόνατο στο χώμα κλείνει
Ώσπου να σηκωθεί ξανά, ασπίδα να σηκώσει
Κι όσο κι αν κλαίει κι αν πονά Ελπίδες να μας δώσει.
Και σαν χωρίσει βίαια απ’ το φθαρτό μας σώμα
Για κείνους π’ αγαπήσαμε, αστράκι φωτεινό στο σκοτεινό τον ουρανό
Τις νύχτες της απουσίας μας, θα φέγγει ακόμα….
Καλησπέρα , ψυχούλα από ζάχαρη που διψασμένες μέλισσες με λέξεις ξεδιψάς.
Καλησπέρα Σταυρούλα που πάντα προσπαθείς απάντηση να δόσεις στα τόσα αναπάντητα ερωτήματα που χρόνια μας βασανίζουν. Η γραφή σου πάντα ενδιαφέρουσα θα έλεγα ποιητική. Σ' ευχαριστώ για τα όμορφα περάσματά σου.
Ρενάκι μου αρέσει.
Και λες ότι δεν ξέρεις να ζωγραφίζεις! Τώρα τί να σου πω εγώ;
Καλό σου βράδυ. Mελίτα
Πάλι έγινες Ανώνυμος. Τώρα εσύ ξέρεις πόσο ξέρω να ζωγραφίζω!
Πάντως ευχαριστώ για το πέρασμά σου.
Καλό απόγευμα.
Δεν φαίνεται Ρένα μου στον καθρέφτη...είναι φωτεινή ,μα άυλη για να μπορείς να την ζωγραφίζεις μ' ό,τι χρώμα θα 'θελες ..πότε λένε την κάνουν γκρίζα όταν πονά ,πότε πράσινη όταν ελπίζει ή γαλάζια όταν την φωτίζει του ήλιου το φως ...
πανέμορφοι οι στίχοι σου , βαθιά τα νοήματά σου !!!
μια γλυκιά βραδιά να έχεις !!!
Καλησπέρα Δέσποινα.Νομίζω κανείς δεν μπόρεσε ή δεν προσπάθησε να την ζωγραφήσει γιατί όπως και εσύ είπες είναι άυλη.Σ' ευχαριστώ για το όμορφο πέρασμά σου και τα καλά λόγια σου. Ενα όμορφο βράδυ με όμορφα όνειρα.
αραχνούφαντη, λεπτεπίλεπτη, ευαίσθητη αλλά όχι εύθραυστη... τούτο μου ενέπνευσε η γραφή αυτή φίλη μου Ρένα... ό,τι αγγίζεις το σέβεσαι πολύ και αυτό μου αρέσει... καλησπέρα!!
Πάντα με συγκινεί το πέρασμά σου από εδώ Νημερτης. Ο λόγος σου λεπτός και ευαίσθητος. Μια όμορφη μέρα να' χεις σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε.
Δημοσίευση σχολίου