Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Αγνωστος...

Πώς να σ’ ονειρευτώ;
Η εικόνα σου από τη μνήμη
έχει χρόνια σβήσει…

Ο χρόνος αδυσώπητα σκληρός
στο πέρασμά του χάραξε
σημάδια ανεξίτηλα
στο πρόσωπο…στο σώμα…στη φωνή…

Δεν είσαι πια εσύ
ο νιος που γνώρισα
ο νιος που αγάπησα
είσαι ένας άγνωστος
μέσα στο πλήθος
ανίκανος να προξενήσεις
εκείνο το τρελό φτερούγισμα στο στήθος
όταν μ’ άγγιζες.

10 σχόλια:

ΜΕΛΙΤΑ είπε...

Μου αρέσει Ρένα μου.

Κάθε βήμα στο σήμερα, σβήνει μια σελίδα του χθες, ωσότου όλα να χαθούν.
Σαφώς δεν είμαι στην καλύτερη ψυχολογική κατάσταση...
καλό σου βράδυ, με γαλάζια όνειρα.

Ρένα είπε...

Δεν ξέρω τι έπεσε επιδημία και δεν αισθανόμαστε όλοι καλά. Δε συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Ο χρόνος μπορεί να κυλά αλλά οι αναμνήσεις μένουν.

Μαρια Νικολαου είπε...

Αφήστε το κορίτσια...σας περνάω στην κακοαδιαθεσία...
Ενα χάλι και μισό...
Τώρα ήρθε και η εγγραφή της Ρένας και δέσαμε ...

Καληνύχτα φίλες μου
Να προσέχετε τους εαυτους σας

Ρένα είπε...

Είπαμε Μαρία μου να μη πέρνουμε της μετριτής αυτά που γράφουμε για να μη χαλάει η διάθεσή μας πιο πολύ. Δεν είπαμε ότι θα γελάμε και θα τραγουδάμε...Καλημέρα Μαρία μου.

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Περνούν τα χρόνια γέρνουν επάνω μας ...όμως σαν πέσει η νύχτα η ψυχή ταξιδεύει σε μονοπάτια γνώριμα και ανασκαλεύει μνήμες προσπαθώντας να ξεχωρίσει στιγμές ..τις όποιες στιγμές ...γιατι ήταν η τροφή της που την κρατούσε ζωντανη μέχρι σήμερα ...πικρές ή γλυκές ποιός δίνει σημασία ...
απλά της ανήκουν...
Μια ομορφιά ήταν Ρένα μου
καλό σου βράδυ !!

Ρένα είπε...

Καλημέρα Δέσποινα και καλή Κυριακή.
Ευχαριστώ για το όμορφο πέρασμά σου.
Ετσι είναι τα χρόνια κυλούν και ζούμε με τις αναμνήσεις καλές ή κακές.Φιλιά Ρένα

Ανώνυμος είπε...

Olá amiga!

Selinho "PAZ NO MUNDO"

BUSQUE-O AKI
http://poesiaseternas2.blogspot.com/

Apenas um carinho meu....Beijos!

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Πώς να σ’ ονειρευτώ;
Νύχτες ολάκερες μένοντας ξάγρυπνη ποθούσα
Την εικόνα σου απ τη μνήμη μου ο χρόνος να σκεπάσει.
Και τώρα, ότι κρατώ πίσω απ΄τα βλέφαρα τις νύχτες στα όνειρά μου
Δεν είσαι εσύ.
Είναι η εικόνα σου μονάχα
Έτσι όπως τη σμίλεψε η καρδιά για να μην ορφανέψει
Σαν έφτασε ο χρόνος, αδυσώπητα σκληρός
Και χάραξε σημάδια ανεξίτηλα
Στο πρόσωπο… στο σώμα… στη φωνή… στη σκέψη.
Καλησπέρα Ρένα μου!
Με χαρά σε ξαναβρίσκω. Αν και τούτο το μικρό διάστημα με συντρόφευε η γραφή σου.
Και σε γνώρισα λίγο καλύτερα. Γνώρισα και τη γιαγιά Μαρία, έτσι όπως γνωρίζει κανείς τη ρίζα ενός δέντρου από τον καρπό του.
Μαγική γυναίκα, λέω θα ‘τανε, έτσι που μαγικά κέντησε σταυροβελονιά,
Αητούς περήφανους, και μεστωμένα αμπέλια,
Στην καρδιά, την ψυχή και τη σκέψη μιας γυναίκας γεννημένης στη θύελα.
Να ζεις… και να θυμάσαι!

Ρένα είπε...

Σταρούλα μου, μου έλειψες λίγο καιρό. Δεν ξέρω γιατί, ήμουν έτοιμη να σου στείλω μήνυμα να δω αν όλα είναι καλά. Μου έλειψαν τα ποιητικά σου σχόλια. Πάντα εύστοχα και συναισθηματικά. Χαίρομαι που τα βιβλία μου σου κράτησαν συντροφιά και με γνώρισες καλλίτερα.Ευχαριστώ για τα καλά λόγια που απευθύνονται στη μητέρα μου. Νομίζω η μάνα δεν αναπληρώνεται με τίποτα. για μένα θα μου λείπει μέχρι να' ρθει και η δική μου η ώρα να φύγω. Σε φιλώ πολύ πολύ σαν να σε ξέρω χρόνια.Ρένα.

Ρένα είπε...

Maria L. Bozoli.
Thank you to have visitet my blog.
I dont speak your language and I
hope you speak english.
I speak very well french because
I was professor of french. Frendly
Rena.