Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

Λησμονιά

Οταν την πόρτα
έκλεισες
αφήνοντας πίσω σου συντρίμμια
δε φρόντισες
τρόπο να βρεις
να κλείσεις τούτη την πληγή
που αιμορραγεί ακόμα.
**********
Τη λησμονιά σου
γύρεψα παντού
σε δάση, σε λαγκάδια
σ' απρόσιτες βουνοκορφές
στης θάλασσας τα βάθη.
************
Μα όσο κι αν προσπάθησα
την εικόνα σου
δεν μπόρεσα
να σβήσω από τη μνήμη.
************
Ολα τα χρόνια αυτά
που κύλησαν μακριά σου
δεν έπαψα ούτε στιγμή
να σου κρατώ το χέρι νοερά.
************
Επαιρνα δύναμη
τη μοναξιά μου να νικήσω
με μόνη ελπίδα μια μέρα
να σε ξαναβρώ.
*************
Ξέρω πως είναι όνειρο τρελό
μα όταν πάψεις πια να ονειρεύεσαι
δεν έχει νόημα κανένα η ζωή.
ΗΧΟΙ ΚΟΧΥΛΙΩΝ

10 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Ξέρεις τι μου άρεσε σε αυτό το ποίημά σου; Το ότι σε κάποια σημεία του, είχε ένα λυρικό μέτρο.
Θα σου το δείξω από κοντά κάποια στιγμή αν θες .
Πραγματικά το χάρηκα.
Λίγες διορθώσεις αν του κάνουμε θα βγει ένα τέλειο καθαρά λυρικό ποίημα.

Μπράβο μέσα απ' την καρδιά μου :)

Μαρια Νικολαου είπε...

Να τονίσω πως "μοιάζει" με λυρικό 15σύλλαβο.
Οχι πως είναι αλλά το πλησιάζει.
(Σε κάποια σημεία του πάντα)

Ανώνυμος είπε...

Κι ας λένε πως τα όνειρα συνήθως μένουν όνειρα!

Καλησπέρα

Ρένα είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ρένα είπε...

Μαρία μου. Πρώτα σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Το ξέρεις ότι γράφω για ν' αδειάζω την ψυχή μου.
Αν θέλεις να κάνεις τις διορθώσεις που θέλεις έχεις την "άδειά " μου. Θα το χαρώ.Καλή σου νύχτα.

Ρένα είπε...

Οχι πάντα Τόνια μου.Πολλές φορές ξυπνάμε από ένα όμορφο όνειρο και γίνεται παραγματικότητα. Αυτή είναι και η χαρά της ζωής το ανέφικτο, το απτόσμενο. Καλή σου Νύχτα.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Ξέρω πως είναι όνειρο τρελό
μα όταν πάψεις πια να ονειρεύεσαι
δεν έχει νόημα κανένα η ζωή....

αλήθεια είναι:
όταν απομαγνητίζεσαι τίποτα δεν "τραβάς" κοντά σου..
την καλημέρα μου!

Ρένα είπε...

Καλημέρα Στρατή. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Η ζωή μας είναι στενά συνδεδεμένη με τα όνειρα. Είναι το παρελθόν και γιατί όχι το μέλλον μας.

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Πόρτες που κλείνουν αφήνοντας πίσω πληγές... ολόκληρη η ζωή μας ...όμως η ελπίδα και τα όνειρα μας συντροφεύουν για να γλυκάνουν τα κομμάτια εκείνα της ψυχής μας που λαχταρούν ένα νέο ξεκίνημα ...
Πολύ όμορφοι οι στίχοι σου Ρένα
να έχεις ένα όμορφο βράδυ

Ρένα είπε...

Καλημέρα Δέσποινα και καλώς ήρθες
στο ΜΠΛΟΚ μου. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Συμφωνώ με την αποψή σου.