Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

Το βράδυ εκείνο
την πόρτα έκλεισα
και βγήκα στη βροχή
για να ξεπλύνω
τη θύμησή σου
το άγγιγμά σου
στο κορμί
και στην ψυχή.
*****
Πέταξα τα κλειδιά
μέσα στη λάσπη
να χαθούν εκεί
όπου ανήκουν.
Να μη σκεφτώ ούτε στιγμή
πως θα μπορούσα να σε συγχωρήσω.
******
Εσύ, πίσω μου έσβησες τα φώτα...
ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ

8 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Να ξερεις πως όταν σταματά η βροχή και το χώμα ξεραίνεται , ίσως τα κλειδιά βρεθούν και πάλι.

Καλη΄Σαρακοστή με την αγαπη μου
Εύχομαι να μαι (και να μαστε καλά ) να τα πουμε σύντομα

Ξερω,...ολο ετσι λεω .
Αλλα δεν το κάνω επίτηδες... έχω αρκετά προβλήματα όπως σου εχω πει αυτον τον καιρό

Ρένα είπε...

Λες να' χω τέτοια τύχη να ξαναβρεθούν; Σου έστειλα μήνυμα το απόγευμα. Σου εύχομαι κι εγώ Καλή Σαρακοστή.Και ελπίζω να τα πούμε σύντομα από κοντά. Καλό βράδυ.

ΜΕΛΙΤΑ είπε...

Όταν τα φώτα σβήνουν στο σκοτάδι δεν βρίσκεται η λύση. Άναψε το φως και όλα θα αλλάξουν...
Μπορείς να γυρίσεις το διακόπτη;

Ρένα είπε...

Η "ΔΕΗ" μου έχει κόψει το ρεύμα πολλά χρόνια...Καλά να περάσεις τη Σαρακοστή Μελίτα.

Ανώνυμος είπε...

Αν βρεθούν τα κλειδιά μια ηλιόλουστη μέρα, να είσαι έτοιμη!

Φιλιά Πολλά

καλή Σαρακοστή!

Ρένα είπε...

Νομίζω είναι πολύ αργά θα' χουν ήδη
σκουριάσει, δηλαδή άχρηστα Τόνια μου.Σου εύχομαι καλή Σαρακοστή.
Φιλιά από μία φίλη.

L.N.E είπε...

Τρέμω, φοβάμαι τη στιγμή
που ο σ-τίχος μου διάφανος θα γίνει
και περαστικοί περίεργοι, κοντά του πλησιάσουν

γύμνια θα δουν, θα ηδονιστούν
μα σαν σιμώσει ο άγνωστος
απότομα τα μάτια τους θα κλείσουν

θα αρνηθούνε τρεις φορές να πούνε την αλήθεια
κατόπιν θα καταραστούν
μετά, θα ομολογήσουν

κι εγώ αιώνια θα καταδικαστώ
αφού εξέθεσα
τ΄απόκρυφά της ψυχής μου μέρη
σε δημόσια θέα..

Ευχαριστώ!

Ρένα είπε...

L.N.E.Καλησπέρα και ευχαριστώ για το ωραίο ποιητικό σου πέρασμα από τη σελίδα μου.