Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

Φυγή

Πόσο μα πόσο θα' θελα
τώρα που έχουν όλοι φύγει
να μπω κι εγώ σ' ένα βαπόρι
ν' ανοιχτώ στο πέλαγο.
*********
Ν' αφήσω πίσω τη στεριά
κι έτσι με μία μονοκονδυλιά
να σβήσω το χτες
απ' τη ζωή μου.
*********
Να κοιτάξω βαθιά
μεσ' τα γαλάζια τα νερά
τις μέρες που θα' ρθούν.
**********
Τα βράδια στην πρύμνη ακουμπισμένη
να κοιτάξω τον ξάστερο
γαλάζιο ουρανό
να μετρώ τ' αστέρια.
***********
Δεν μπορεί, κάποιο θα ξεχωρίσω
θα' ναι αυτό τ' αστέρι μου.
Θ' απλώσω το χέρι
θα το κλείσω
στη φούχτα μου σφιχτά
για να φωτίζει
τα σκοτεινά
μοναχικά μου βράδυα.
Φθινωπορινά Φύλλα.

9 σχόλια:

Νimertis είπε...

απάνεμος, όμορφος, αληθινός τούτος ο όρμος της γραφής σου Ρένα... καλημέρα...

Μαρια Νικολαου είπε...

Εχουν φύγει ολοι.....
Μακαρι να χαν φυγει Ρενα μου...

Αλλα που τετοια τύχη...

Καλησπέρα

Ρένα είπε...

nimertis:
Πρώτα να σου ζητήσω συγνώμη για το μπέρδεμα μου όσον αφορά στο όνομά σου Αντώνη. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για το πέρασμά σου από το χώρο τούτο όπου αδειάζω την ψυχή μου.Σου εύχομαι καλό βράδυ.

Μαρία:
Οσο και αν προσπαθώ να το καταλάβω
εγώ αισθάνομαι πολύ βαθιά την έλλειψη της ανθρώπινης παρουσίας.
Καλό βράδυ Μαρία μου



------

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Kι όταν όλοι θα ‘χουν φύγει
Καράβι η κάμαρα η σιωπηλή, θα πλέει
Στα μαύρα νερά της ερημιάς.
Κι εγώ στην πρύμνη ακουμπισμένη
Στα χέρια σφιχτά θε να κρατώ
Αστέρι λαμπερό που είχα κάποτε οδηγό.
Μα όταν τη φούχτα μου ανοίξω
Το φως του για να δω, στη θέρμη του να ζεσταθώ,
Τ’ όνειρό μου θ’ αντικρίσω, παγωμένο και νεκρό.

Γιατί εγώ χωρίς τους άλλους δίπλα μου δε ζω.
Χωρίς τη ζεστασιά τους, χωρίς την αγάπη τους, Ρένα μου,
Χωρίς το μοίρασμα, χωρίς το «μαζί» πώς να υπάρξω;
Ήρεμο Σαββατοκύριακο εύχομαι.

Μαρια Νικολαου είπε...

Eγω παλι την αισθανομαι εντονη και αυτο με ενοχλει αφανταστα...
Ειδες τελικα...
Ο καθε άνθρωπος τα βλεπει αλλιως ή τα αισθανεται αλλιως

Ρένα είπε...

Μαρία μου νομίζω εξαρτάται κι από την ώρα. Πολλές φορές αισθανόμαστε
αφόρητη τη μοναξιά μέσα στο πλήθος.
Ισως αυτή να είναι και η χειρότερη.
Δεν νομίζω ότι ο κάθε άνθρωπος το βλέπει διαφορετικά.Εξαρτάται και από τη στιγμή.Φιλάκια.

Σταυρούλα:
Πάντα το αποτύπωμά σου τρυφερό και ποιητικό.Ετσι πιστεύω και εγώ η σωστή ανθρώπινη παρουσία είναι βάλσαμο στην ανθρώπινη ψυχή.Καλό
απόγευμα και φιλικούς χαιρετισμούς.

Αγγελος Κρυφών Ονείρων είπε...

Γιατί να κλείσουμε ένα αστέρι στην χούφτα μας;
Αφού μπορεί να φωτίζει και να ζεσταίνει την καρδιά μας και από εκεί που είναι . Ελέυθερο , να ανασαίνει φώς ,
και να το μοιράζεται με την δική σου ανάσα.
.
Όμορφος ο Λόγος σου .
Γεμάτος αρώματα θάλασας και ουρανού.

Ρένα είπε...

Αγγελος Κρυφών Ονείρων.
Καλημέρα και καλώς σε βρίσκω στη σελίδα μου. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Οσο για την αποψή σου
είναι κατά κάποιο τρόπο δεκτή.Η ανάγκη όμως να'χεις κάτι δικό σου
για να σου κρατάει συντροφιά δεν μετράει.

Βασίλης είπε...

Χαρτί όνειρο
νερό έρωτας
Ζωή ταξίδι

Ανεκπλήρωτο
Περασμένο
Πεπερασμένο
Κι επόμενο

Ο χρόνος ευθύγραμμα τάχα κινείται
όταν,…
σε προσμονές ξοδεύεσαι κι αργοπορείς

κι όμως συστέλλεται
όταν,…
Με την ταχύτητα του συμβαδίζεις,…

δεν περνά,…
δε γερνά
δε στέκεται
βαρκούλα δε βυθίζεται


στην επόμενη στροφή
μας περιμένει
στο επόμενο πρωί
τον προσπερνάμε

στη χαρά τον κερνάμε
ψευδαισθήσεις χαρίζει
στη λύπη τον ζητάμε
προσγειώσεις μυρίζει

ως την άνω τελεία,…
αντέχουμε
ζωντανοί,… στη Σκηνή σαν Rock συγκρότημα

Καλημέρα Ρένα, Σ’ ευχαριστώ, γενικά,…αλλά και για τις αφορμές,…