Δεν μπόρεσα
ποτέ να καταλάβω
αν χάθηκε ο ήλιος
πίσω από τα ψηλά βουνά
ή τα βουνά έκρυψαν τον ήλιο
και χάθηκε το φως
από τον τόπο τούτο.
.............
Ομως ούτε για μια στιγμή
δε χάθηκε η ελπίδα
μια μέρα να σηκωθεί ψηλά
και να γεμίσει τα σκοτάδια, φως
να ζεστάνει τα παγωμένα
κορμιά των καταφρονεμένων.
ΗΧΟΙ ΚΟΧΥΛΙΩΝ
6 σχόλια:
Kρύφτηκε γιατί ο ίδιος το θέλησε.
Ηταν μια ευκαιρία να μην μας βλεπει...
Καλό μεσημέρι Ρένα μου
Λες Μαρία να είναι έτσι; Αν ναι πρέπει να πάμε να κρυφτούμε από ντροπή και εμεις.Καλό απόγευμα Μαρία μου.
Ρενάκι μου τον χειμώνα μπορεί ο ήλιος να αργεί ν΄ ανατέίλειαλλά πάντα εμφανίζεται λαμπρός και ζεστός φέρνοντας τη ελπίδα.
Μακάρι να' ταν όπως τα λες. Αλλά νομίζω ότι τον διώξαμε εμείς.Συμφωνώ ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Φιλάκια.
Ρένα μου οι άνθρωποι ψάχνουν να δουν το φως με λάθος μάτια δε χάθηκε το φως απλά εμείς γίναμε τυφλοί
καλό σου ξημέρωμα
Γιάννη μου έχεις απόλυτο δίκιο δε βλέπουμε όχι γιατί ο ήλιος μας ξέχασε αλλά εθελοτυφλούμε από αδιαφορία; ή από άγνοια; Δεν ξέρω τι να πω. Καλησπέρα.
Δημοσίευση σχολίου