Μεσάνυχτα.
Στο τζάκι σιγοκαίει
πάνω στη χόβολη
το τελευταίο κούτσουρο.
Εξω το κρύο τσουχτερό
δεν αφήνει κανένα περιθώριο
να βγω στην παγωνιά
να βρω κανένα ξύλο
ν' αναθερμάνω τη φωτιά.
Το βλέμμα πέφτει σ' ένα ξύλινο κουτί
ξεχασμένο στη γωνιά εδώ και χρόνια.
Το ανοίγω...κιτρινισμένα γράμματα...
τα δικά σου γράμματα
από καιρό ξεθωριασμένα.
Το ρίχνω στο τζάκι.
Η φωτιά δυναμώνει... με ζεσταίνει...
το παρελθόν γίνεται στάχτη.
Αύριο θ' ανοίξω το γραμματοκιβώτιο.
Ισως βρω ένα γράμμα.
Μια καινούρια σελίδα στη ζωή.
ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ
7 σχόλια:
Oλη η ζωή μας ένα "ίσως"...
Και τι καταλαβαίνουμε τελικά;
Καλημέρα Ρένα
Κρύο σήμερα
Ομορφα...
Πάντα περιμένουμε το αύριο και το ξημέρωμα μιας καινούριας μέρας. Διαφορετικά η ζωή θα ήταν χωρίς νόημα Μαρία μου. Να' χεις μια όμορφη μέρα.
Ρένα μου να θυμηθείς να σκορπίσεις τη στάχτη στα πέρατα του κόσμου μη και ξαναγεννηθεί το παρελθόν...
Ο Πλάτων λέει: Συχνά σου έρχεται αυτό που δεν ελπίζεις, κι όχι αυτό που ήλπιζες.
Κι όμως μέσα από παρελθόν μας, είμαστε ό,τι είμαστε!
Και πάνω στα λάθη του χτίζεται ορθότερα το μέλλον.
Την καλησπέρα μου και
τα φιλιά μου
Μελίτα.
Αφού το είπε ο Πλάτων κάπως έτσι θα είναι αλλά ακόμα και οι φιλόσοφοι πέφτουν συχνά έξω.
Τόνια.
Χαίρομαι που σε βρήσκω στη σελίδα μου.Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου αλλά ακόμα και αν γινόμαστε σοφότεροι από τα λάθη μας πάντα δε μας βοηθά αυτό στη ζωή μας.Σου εύχομαι ένα Ευτυχισμένο 2010.
βρε ρίχτα όλα στο τζάκι... με τα υλικά του χθες μόνο το χθες μπορείς να οικοδομήσεις όσο κι αν λαχταράς το νέο, το καινό... στάχτη λοιπόν!
nimertis
Αυτό ακριβώς έκανα κι εγώ. Τα'καψα όλα και άνοιξα μια καινούρια σελίδα στη ζωή.
Δημοσίευση σχολίου