Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Αν μπορούσα
τ' όνομά σου
να χαράξω
στα χρυσοποίκιλτα
φύλλα του φθινοπώρου
τη στιγμή
που πέφτουν
στις ρίζες των δέντρων
υφαίνοντας
πολύχρωμο χαλί.
Το πρώτο
δροσερό αγέρι
του γιαλού
θα σκορπίσει
τ' ονομά σου
σε κάθε
κρυφή γωνιά
της γης.
Αχ! Μονάχα αν μπορούσα!
ΗΧΟΙ ΚΟΧΥΛΙΩΝ

8 σχόλια:

Νimertis είπε...

τρυφερό, όμορφο, αληθινό... ήταν ό,τι έπρεπε... βάλσαμο... την καλημέρα μου Ρένα!

Μαρια Νικολαου είπε...

Αν μπορουσα θύελλα αληθινή να γινόμουν να τον τυλιγα ολόκληρη στην αγκαλιά μου...

Καλη σου μερα Ρενα

Ρένα είπε...

Nimertis:
Να'σαι καλά για τα καλά σου λόγια. Την καλημέρα μου και από μένα.

Ρένα είπε...

Καλημέρα Μαρία μου. Χάρηκα που σε βρήκα πάλι στην σελίδα μου, είπα ότι σε έχασα με to Face Book. Κι εγώ το ίδιο θα έλεγα αν δεν είχαν περάσει τόσα χρόνια. Σε παρακολουθώ όσο μπορώ στο Face Book

Τάκης Τσαντήλας είπε...

"Άκου τον άνεμο
πως προσπορίζει στον έρωτα δόρατα
που κεντούν των αιώνων τα πάθη
τον στίχο μου άκου
πως χαράζει στα βότσαλα
τ΄ ακριβά αρχικά σου.."

Όμορφη η ακολουθία
των σκέψεων και των λέξεων..
Καλημέρα Ρένα μου..

Ρένα είπε...

Καλημέρα Τάκη μου. Σ' ευχαριστώ για το ωραίο όπως πάντα ποιητικό σου σχόλιο. Να'σαι καλά.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ.ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟΙ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΣΟΥ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.

Ρένα είπε...

Καλώς ήρθες JK O SKROYTZAKOS.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Σου εύχομαι μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα.