Σκιές αόρατες
αγγίζουν τις γωνιές του σπιτιού.
Σκιές αθόρυβες
χαμένες μεσ' το χρόνο.
Εχουν να πουν πολλά
αλλά σιωπούν...
Ακούω τα αέρινα βήματα τους
παρακολουθώ τις κινήσεις τους.
Το παρελθόν περνά
σαν κινηματογραφική ταινία.
Φιγούρες έρχονται και χάνονται
σε σκοτεινές υπόγειες στοές
χωρίς μιλιά, χωρίς συγνώμη.
Θέλουν μα δεν μπορούν.
ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ
2 σχόλια:
καλησπέρα Ρένα... απόψε αντάμωσα το όμορφο ιστολόγιό σου και η πρώτη περιήγηση ήταν πολύ ενδιαφέρουσα... γράφεις ζεστά, ανθρώπινα, αισθαντικά... θα σε διαβάζω... να σαι καλά
Σε καλοσωρίζω στο ιστολογιό μου.
Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Σου εύχομαι ένα όμορφο απόγευμα.
Δημοσίευση σχολίου