Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

Ξέφωτο

Σουρουπώνει.
Γκρίζες ώρες μοναχικές
βαραίνουν την ψυχή.
Ψιλόβροχο.
Κλείνω την πόρτα πίσω μου.
Πετώ τα κλειδιά.
Ο δρόμος έρημος, σκοτεινός
βαδίζω στη βροχή
γυρεύω στο σκοτάδι κάποιο ξέφωτο.
Ισως εκεί με περιμένει...
ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ

2 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Ολο αυτο μου ταιριαξε παρα πολυ
Τωρα για το "ίσως" θα με περιμενει...εκει σιγουρα εχω αμφιβολία.
Καλημερα Ρενα μου να σαι καλα

Ρένα είπε...

Σίγουρα κι εγώ αμφιβάλω, αλλά χωρίς ελπίδα δεν υπάρχει αύριο Μαρία μου. Καλό σου απόγευμα.