Σκαλοπάτια

Ένα-ένα ανέβηκα

τα σκαλοπάτια της ζωής.

Αγγίζω...τα τελευταία...

Δεν ξέρω...κανείς δεν ξέρει...πότε.

Κοιτάζω πίσω μου.

Δεν ήταν εύκολη ανάβαση.

Δύσκολα χρόνια παιδικά.

Πόσες μα πόσες φορές δε γλίστρησα

σε δύσκολα περάσματα

περάσματα που αφήνουν

σημάδια ανεξίτηλα...στο σώμα...στην ψυχή.

Μα να'μαι...κοιτάζω από ψηλά

μ'ένα χαμόγελο ειρωνικά πικρό.

Σκέφτομαι...το θέλω ή όχι

να περάσω στην πέρα όχθη...

στο άγνωστο...στο τίποτα.

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ