Σουρουπώνει.
Το κρύο τσουχτερό.
Ενα ψιλό χιονάκι
μάζεψε από νωρίς
τους τελευταίους διαβάτες.
Καθισμένη μόνη
πίσω από το τζάμι
κοιτάζω θλιμμένα
τον έρημο δρόμο.
Παγωμένα
τρομαγμένα πουλιά
ψάχνουν τη φωλιά τους.
Ζεστή αναπνοή
θολώνει το τζάμι
η μορφή σου
διαγράφεται θολή.
Μορφή σβησμένη
χρόνια πολλά
από τη θύμηση.
Η καρδιά σκιρτά
ραγίζει, θυμάται
μνήμες νεανικές.
Πόσο με πόνεσες αλήθεια.
Απλώνω το χέρι
διαγράφω
με μια κίνηση
το παρελθόν.
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΦΥΛΛΑ
4 σχόλια:
Kι ακομη ομορφοτερα σουρουπώνει διπλα στη θαλασσα...
:)
Καλησπέρα Ρένα μου
Σε λιγες μερες πιστεύω να χω και ιντερνετ και τηλεφωνο, οποτε θα ταπουμε
Φιλια πολλα
Ψίθυροι και θροίσματα του παραβάτη άνεμου
καθώς σκοντάφτει στης θαλάσσης την ανάσα..
Καλημέρα και καλό μήνα Ρένα μου..
Υπέροχο το «σούρουπο» σου..
Καλησπέρα Μαρία.Χαίρομαι κάθε φορά που βρήσκω το στίγμα σου.Έλειπα για μερικές μέρες στο εξοχικό. Γύρισα σήμερα και θα πάω για καλοκαίρι την ερχόμενη εβδομάδα.
Πριν φύγω θα σου στείλω με Μήνυμα το τηλέφωνό των Αγίων Αποστόλων. Φιλιά πολλά.
Καλησπέρα Τάκη. Ευχαριστώ για το όμορφο ποιητικό σου πέρασμα.Καλό Απόγευμα.
Δημοσίευση σχολίου